પ્રેમ અગન પ્રકરણ – 9 પોતાની શ્રી આવી હાલતમાં મળશે એવું શિવે સપનામાં પણ નહોતું વિચાર્યું…

જે મિત્રોને આગળના પ્રકરણ વાંચવાના બાકી હોય તેઓ પ્રકરણ -1, પ્રકરણ – 2, પ્રકરણ – 3, પ્રકરણ – 4, પ્રકરણ – 5, પ્રકરણ – 6, પ્રકરણ – 7, પ્રકરણ – 8 પર ક્લિક કરે.

પ્રેમ અગન પ્રકરણ – 9

  • “જે વાત કહેવી છે શબ્દોથી જીરવાય નહીં,
  • પરિસ્થિતિ વિષે ચૂપ પણ રહી શકાય નહીં…
  • રહે છે કોણ આ દર્પણના આવરણ નીચે,
  • હું રોજ જોઉં છું તો પણ એ ઓળખાય નહીં…
  • નથી જગા હવે આગળ કદમ ઉઠાવાની,
  • ને આ તરફ હવે પાછા ફરી શકાય નહીં…
  • યુગોની આંખમાં એ ખૂંચશે કણી થઇને,
  • હવે એ ક્ષણને નિવારીય પણ શકાય નહીં…
  • નથી તિરાડ કોઇ કે હવા પ્રવેશી શકે,
  • અને છતાંય અહીં શ્વાસ ગૂંગળાય નહીં…”

શિવ અત્યારે પોતાની શ્રી ને શોધતો શોધતો એવી પરિસ્થિતિ નાં બારણે પહોંચી ચુક્યો હતો જ્યાં પહોંચી હસવું કે રડવું એની સમજણ એને નહોતી પડી રહી.. એની શ્રી શિમલામાં જ હતી પણ જે હાલતમાં હતી એ એકરીતે તો શિવની સમજણ બહાર અને અશક્ય હતી..પોલીસ સ્ટેશનમાંથી શ્રી ને હોસ્પિટલમાં તબીબી રિપોર્ટ માટે લઈ જવાઈ હોવાથી શિવની મુલાકાત એની શ્રી જોડે કરાવવાં ઇન્સ્પેકટર શેખ નીકળી પડ્યો હતો.

આખરે સૂરજ માથે ચડ્યો એ સમયે શેખે પોતાની જીપને સીટી હોસ્પિટલ શિમલા જોડે લાવીને થોભાવી દીધી. શેખ પણ મક્કમ બની આ પ્રેમી-પંખીડાં ને એક કરવાની ભગીરથ કોશિશ કરી રહ્યો હતો. “ભાઈ ચલો ત્યારે..તમારી શ્રી તમારી રાહ જોતી હશે..”જીપમાંથી હેઠે ઉતરતાં ઇન્સ્પેકટર શેખે કહ્યું.

image source

શિવ પણ ઉત્સાહથી તરબતર પોતાની શ્રી ની એક ઝલક જોવાં ઉતાવળો બની ઇન્સ્પેકટર શેખ ની પાછળ-પાછળ હોસ્પિટલમાં પ્રવેશ્યો..શિવ ની સાથે મોજુદ હમીર પણ ખૂબ ઉત્સાહમાં હતો કેમકે આજે પ્રથમ વખત એ પોતાનાં શિવભાઈ ની જીંદગીનું અભિન્ન અંગ બની ચુકેલી એની શક્તિ, એની પ્રેરણા એની જીવવાનું કારણ એવી શ્રી ને જોવાનો હતો.હમીર પોતાની જાતને હનુમાન સમજતો જે પોતાનાં શ્રી રામ સમાન શિવ ભાઈ ની સેવા કરવાં જન્મ્યો છે..તો એ અર્થે શ્રી એનાં માટે માં સીતા સમાન પૂજ્ય હતી.

શેખ ને ખબર હતી કે અત્યારે શ્રી ક્યાં હોવી જોઈએ એટલે એ હોસ્પિટલમાં પગ મુકતાં ની સાથે જ બીજે માળે જતાં દાદરા ચડી ગયો.શિવ પણ એની પાછળ પાછળ અગ્રેસર થઈને ત્યાં આવી પહોંચ્યો જ્યાં શ્રી હશે એવું શેખનું કહેવું હતું. “Hello ડોકટર..હું શિમલા પોલીસ સ્ટેશનનો ઈન્ચાર્જ પીએસઆઇ શેખ છું..”બીજાં માળે પહોંચતાં જ રસ્તામાં મળેલાં એક ડોકટર યુનિફોર્મમાં સજ્જ વ્યક્તિ ને પોતાની ઓળખ આપતાં શેખે કહ્યું. “બોલો ને સાહેબ..હું તમારી શું મદદ કરી શકું..?”એ ડૉકટરે વિનય સાથે પૂછ્યું.

“ડોકટર જોસેફ ની કેબીન ક્યાં છે..?”શેખે પૂછ્યું. “આ જ લોબીમાં..લેફ્ટ સાઈડ જશો એટલે લાસ્ટ માં જે કેબીન છે એમાં જ મેન્ટલ પેશન્ટ સ્પેશિયાલિસ્ટ ડોકટર જોસેફ બેસે છે..”એ ડૉકટરે શેખનાં સવાલનો જવાબ આપતાં કહ્યું. “Thanks ડોકટર..”આટલું કહી શેખ એ ડોકટર દ્વારા કહેવામાં આવેલી જગ્યા તરફ આગળ વધ્યો. શેખ લોબીનાં વળાંક સુધી માંડ પહોંચ્યો હશે ત્યાં એને કોઈકનો અવાજ સંભળાયો.

image source

“ઓફિસર..એક મિનિટ..” શેખે પાછાં વળીને જોયું તો પોતે જેને ડોકટર જોસેફની કેબિનનો રસ્તો પુછ્યો હતો એજ ડૉકટરે એને અવાજ આપ્યો હતો..શેખ આગળ વધતો અટકી ગયો અને પાછો એ ડોકટર ઉભો હતો એ તરફ આવ્યો. “બોલો ડોકટર..શું થયું..?”શેખે સવાલ કર્યો. “તમે ડોકટર જોસેફને મળવાં જાવ છો..?”એ ડૉકટરે શેખ ની તરફ જોઈને પૂછ્યું. “હા..”શેખ ટૂંકમાં બોલ્યો. “પણ ઓફિસર,ડોકટર જોસેફ તો અત્યારે હોસ્પિટલમાં નથી..એ તો શું એમનો આખો સ્ટાફ અત્યારે હોસ્પિટલમાં નથી..”શેખને ઉદ્દેશીને એ ડોકટર બોલ્યો. “પણ કેમ..ક્યાં ગયાં છે ડોકટર..”અધીરા બનેલાં શિવે શેખ પૂછે એ પહેલાં પૂછી લીધું.

“આજે સવારે જ એક યુવતી ને પોલીસ સ્ટેશનમાંથી અહીં લાવવામાં આવી હતી..જેની માનસિક સ્થિતિ સારી નહોતી..એ યુવતીને ચોરી નાં કેસમાં પકડવામાં આવી હતી..પોલીસ દ્વારા એની મેન્ટલ કંડીશન નાં રિપોર્ટ કઢાવવા એને અહીં મૂકી જવાઈ હતી..પણ.”એ ડોકટર શિવ નાં સવાલનાં જવાબમાં આટલું બોલી અટકી ગયો. “શું પણ..ક્યાં છે એ યુવતી..?શું થયું એને..?”શિવનાં મનની બેચેની એનાં શબ્દોમાં હવે છલકાઈ રહી હતી.

“જ્યારે એ યુવતીનાં રિપોર્ટ માટે એને જનરલ વોર્ડમાંથી લેબોરેટરી તરફ લઈ જવાતી હતી ત્યારે એને લઈને જતાં કંપાઉન્ડર પર પોતાની જોડે રહેલી ઓપરેશન સિઝર વડે હુમલો કરી દીધો..એની મદદે અન્ય કોઈ આવે એ પહેલાં એ પાગલ યુવતી એને ધક્કો મારીને ભાગી છૂટી..રસ્તામાં એને પકડવાની કોશિશ કરવાં જતાં અન્ય હોસ્પિટલ સ્ટાફ કર્મચારીને પણ એને ઇજાગ્રસ્ત કરી મૂક્યાં..”

“એક પોલીસ કેસમાં આવેલી યુવતીનું આમ હોસ્પિટલમાંથી પોતાની અંડર ભાગી જવું ડોકટર જોસેફ ને પોષાય એમ નહોતું..એટલે એ પોતાની કારમાં પોતાનાં બે સ્ટાફ નાં કર્મચારીઓને લઈને એ યુવતીની શોધખોળ કરવાં નીકળી પડ્યાં છે..પોલીસને જ્યાં સુધી આ વિશે માહિતી મેળવે ત્યાં સુધી પોતે એ પાગલ યુવતીને શોધી લાવશે એમ વિચારી તેઓ ગયાં છે..”એ ડૉકટરે કહ્યું.

image source

એમની વાત સાંભળી ઇન્સ્પેકટર શેખ,શિવ અને હમીર ને 440 વોલ્ટનો ભારે ઝાટકો લાગ્યો હતો..શ્રી નું ત્યાંથી આ રીતે ભાગી જવું શિવ માટે વજ્રપ્રહાર સમાન હતું..એની તો વિચારવાની સઘળી ક્ષમતા ત્યાંજ શૂન્ય થઈ ગઈ..ભગવાન ક્યાં શોધી એની પરીક્ષા લેવાનું વિચારી રહ્યો હતો એ જ શિવને સમજાઈ નહોતું રહ્યું. શિવને આમ દિશાશુન્ય બની ઉભેલો જોઈ ઇન્સ્પેકટર શેખ એની નજીક ગયો અને શિવનાં ખભે હાથ મૂકીને એને ધીરજ આપતાં બોલ્યો. “ભાઈલા..તું આમ હિંમત ના હાર..આપણે ગમે તે કરી તારી શ્રી ને શોધીને જ રહીશું..જ્યાં સુધી તારી શ્રી તને નહીં મળે ત્યાં સુધી હું પોલીસ સ્ટેશનમાં નહીં જાઉં એ મારું વચન છે..”

એક અજાણ્યો માણસ જેને પોતે કલાક પહેલાં ઓળખતો પણ નહોતો એ આમ મક્કમ બની પોતાનો સાથ આપવાની વાત કરી રહ્યો હતો એ જોઈ ઈશ્વર પ્રત્યેની શિવની શ્રદ્ધા હજુપણ જીવિત રહી ગઈ..શેખ દ્વારા આપવામાં આવેલો આ હોંસલો શિવની અંદર નવી ઉર્જા પુરી પાડવાનું કામ કરી ગયો..શિવે પોતાનાં ખભે મોજુદ શેખ નાં હાથ ઉપર પોતાનો બીજો હાથ મૂકી શિવની તરફ જોયું અને આંખો નાં ઈશારાથી જ શેખનો આભાર માન્યો. “તો ચાલ ભાઈ..હવે નીકળીએ તારી શ્રી ને ગોતવા..”શિવની તરફ જોઈને શેખે કહ્યું.

“ચલો..”શિવ પણ જોશમાં આવી બોલ્યો. શિવનાં આમ કહેતાં જ શેખ નીચે જતાં દાદરા નાં પગથિયાં તરફ આગળ વધ્યો..શેખની પાછળ પાછળ શિવ અને હમીર પણ હાલી નીકળ્યાં શ્રી ને શોધવા..હજુ શિવ પહેલું પગથિયું માંડ ઉતર્યો હતો ત્યાં એને શેખને 2 મિનિટ થોભી જવાં કહ્યું અને પુનઃ એ ડોકટર તરફ આગળ વધ્યો જેની જોડે એને હમણાં વાત કરી હતી. “ડોકટર સાહેબ..ઉભાં રહો..”શિવે એ ડોકટર ને અવાજ આપતાં કહ્યું.

image source

શિવનો અવાજ સાંભળી એ ડોકટર અટકી ગયો અને પાછો વળી ઉભો રહ્યો અને આશ્ચર્ય થી શિવની તરફ જોતાં બોલ્યો. “હા ભાઈ..બોલ હવે શું કામ છે..?” શિવ એ ડોકટર ની નજીક પહોંચ્યો અને પોતાનાં જમણાં હાથની મુઠ્ઠી વાળી તર્જની ને ડોકટર ભણી રાખીને બોલ્યો. “સાહેબ..તમે જેને પાગલ પાગલ કરતાં હતાં એને પાગલ નહીં બોલવાની.. એનું નામ શ્રી છે..શ્રી..” આટલું કહી શિવ શેખ અને હમીરની તરફ ચાલી નીકળ્યો.. શિવનાં અવાજમાં રહેલ પોતાની પ્રેમિકા શ્રી તરફનો પ્રેમ અને એનાં માટે રહેલું માન જોઈ શેખ અને હમીરે તો મનોમન શિવને સલામ કરી લીધી.

  • ખરી કસોટી હજી પણ થવાની બાકી છે.
  • હજી વધારે તને ચાહવાની બાકી છે
  • ગયા પછી તું ફરી આવવાની બાકી છે
  • હજી ઘણીયે ક્ષણો જીવવાની બાકી છે.
  • વધારે એથી સરસ કોઈ હિંચકો ક્યાં છે ?
  • તું મારા હાથ ઉપર ઝૂલવાની બાકી છે.
  • અનંત આપણા વચ્ચેની વારતા ચાલી
  • અને એ કારણે સંભારવાની બાકી છે.
  • સમાઈ જાઉં છું તારી જ બેઉ આંખોમાં
  • નહીં તો જાતને દફનાવવાની બાકી છે.”

**************

શિવ પુનઃ ફરીવાર હિંમત ભેગી કરી પોતાની શ્રી ને શોધવા માટે નીકળી પડ્યો હતો..એક અજાણ્યાં શહેરમાં,એક અજાણ્યાં વ્યક્તિનાં સથવારે શિવ પોતાની જીંદગીની સૌથી મોટી શોધ કરવાં માટે નીકળી પડ્યો હતો..જે શોધ પુરી જો પૂર્ણ થાય તો શિવ ને બધું મળી જવાનું હતું પણ જો પુરી નહીં થાય તો એ ખુદને ફરીથી ખોઈ બેસવાનો હતો.

ઘુમલી,પંથઘાટી,શિવનગર,સંજોલી,શાનન, ઈંજન ઘર, જુનગા રોડ, બારોહી, જતોગ, અંજી, સમર હિલ જેવાં શિમલા નાં દરેક વિસ્તારમાં પોતાની જીપ લઈને શેખ ફરી વળ્યો.. શેખે પોલીસ સ્ટેશનમાં પણ કોલ કરીને પોલીસની બે ટીમ ને શ્રી ની શોધખોળ માટે વળગી જવાં હુકમ કરી દીધો હતો.. શિમલાનાં ચડાવ-ઉતાર વાળાં માર્ગ પર પુરપાટ વેગે શેખ જીપ ભગાવી શક્ય એ દરેક સ્થળે તપાસ કરી રહ્યો હતો જ્યાં શ્રી જઈ હોવાની શક્યતા હતી.

image source

શિમલા ની બધી જ રેસ્ટોરેન્ટ,ખાણી પીણી ની લારીઓ,કાફે એવી દરેક જગ્યા જ્યાં ખાવાનું મળી રહેતું ત્યાં શેખ શિવ અને હમીરને લઈને જઈ આવ્યો હતો..પોતાની જોડે રહેલ શ્રી ની તસ્વીર બતાવી શિવ અને શેખ લોકોને શ્રી વિશે સવાલાત કરતાં.. જેનાં જવાબમાં મોટાંભાગનાં લોકો આવી યુવતીને પોતે નથી જોઈ એમ કહી મોઢું ફેરવી લેતાં..જ્યારે અમુક લોકો એવું તો કહેતાં કે આ યુવતીને પોતે ફલાણી જગ્યાએ જોઈ છે પણ એ જગ્યાએ જ્યારે તેઓ પહોંચતાં ત્યારે ત્યાં શ્રી નહોતી મળતી.

આમ ને આમ રાત પડી ગઈ..પણ શ્રી ની કોઈ ભાળ મળી નહીં.. પોતે આપેલાં વચન મુજબ ઇન્સ્પેકટર શેખ પણ રાતનાં અગિયાર વાગ્યાં સુધી પોતાનું બીજું બધું કામ પડતું મૂકીને શ્રી ને શોધવામાં શિવની સાથે ને સાથે મોજુદ રહ્યો..રાતે જમીને એ લોકો છૂટાં પડ્યાં ત્યારે બાર વાગી ગયાં હતાં.. ઇન્સ્પેકટર શેખ શિવ અને હમીરને હોટલ સુધી ઉતારી પોતે આવતી કાલે સવારે એ બંનેને નવ વાગે ત્યાંથી લેવાં આવશે એવું કહી પોતાનાં ઘરે જવાં રવાના થઈ ગયો.

શિવ અને હમીર આખાં દિવસની રઝળપાટ અને છેલ્લે મળેલી નાકામી પછી શારીરિક અને માનસિક બંને રીતે ભાંગી ચુક્યાં હતાં.. પલંગમાં પડતાં હમીર તો સુઈ ગયો પણ શિવને નીંદ નહોતી આવી રહી..અને આવી પણ કઈ રીતે શકે..એક જ શહેરમાં હોવાં છતાં હજુ પણ પોતાની પ્રાણપ્યારી શ્રી સુધી નહીં પહોંચવાનું દુઃખ શિવને અકળાવી રહ્યું હતું.આખરે ના સહન થતાં શિવે હોટલ સર્વિસને કોલ કરી એક રમની બોટલ મંગાવી અને ત્રણ-ચાર પેગ મારી ગયો.રમનો નશો થયાં બાદ છેવટે રાતે બે વાગે શિવ એનાં નશામાં સુઈ ગયો.

સવારે તૈયાર થઈને શિવ અને હમીર નીચે આવ્યાં ત્યારે શેખ આવી પહોંચ્યો હતો..શેખ ની સાથે જીપમાં બેસી શિવ અને હમીર પુનઃ નીકળી પડ્યાં શ્રી ને શોધવા..શિવે પોતાની અને શ્રી ની પ્રેમકહાની નો ટૂંકમાં સાર શેખને કહી સંભળાવ્યો હતો..જે સાંભળ્યાં બાદ શેખ ને શિવની શ્રી પ્રત્યેની દરેક લાગણી પોતાની રંજીતા તરફની લાગણી સમાન લાગવાં લાગી હતી

image source

સવારે નવ વાગ્યાથી શરૂ થયેલી શ્રી ની શોધખોળ ને બપોરે એ લોકો થોડું જમવા રોકાયાં ત્યારે છેક વિરામ મળ્યો..શિવે તો જમવાનું પણ નામ માત્ર નું જ લીધું..જમવાનું પૂર્ણ કરી એ ત્રણેય પાછાં શ્રી ને શોધવાની મુહિમ માં લાગી ગયાં.. ઘણાં લોકો દ્વારા પોતે શ્રી ને જોઈ હોવાની વાત તો સાંભળવાં મળી પણ શ્રી ના મળી..સૂરજ પણ હવે માથેથી નીકળી પશ્ચિમ તરફ અગ્રેસર થઈ ચૂક્યો હતો..સાંજનાં પાંચ વાગી ચુક્યાં હતાં પણ શ્રી નો કોઈ અતોપતો નહોતો લાગ્યો.

IGMC રોડ નજીક આવેલી પોલીસ ચોકીએ શેખે ચા-પાણી કરવાનાં ઉદ્દેશથી પોતાની જીપને રોકી..ચા પીતાં-પીતાં શિવે ઉદાસ થઈને કહ્યું. “ઓફિસર.. હવે તમે તમારી ડ્યુટી પર પાછાં ફરો..તમારે બીજું ઘણું કામ હશે..હું અને હમીર અમારી રીતે શ્રી ને શોધી લઈશું..” શિવનો નંખાયેલો અવાજ સાંભળી ઇન્સ્પેકટર શેખે કહ્યું. “એ ભાઈ,આમ નિરાશ ના મળવાનું લખ્યું જ હશે તો ચોક્કસ તારી શ્રી તને મળશે..”

“પણ સાહેબ.. ગઈકાલ નો આખો દિવસ પણ તમે અમારી સાથે જ હતાં.. અને આજે પણ આ સૂરજ ઢળવા આવ્યો.. તમારે પણ બીજું કામ હોય.. શિવ ભાઈ સાચું કહે છે તમે તમારું બીજું કામ સંભાળો..તમે જેટલી પણ મદદ કરી એ બદલ તમારો આખી જીંદગી ઉપકાર માનવો રહ્યો..”હમીર પણ ઇન્સ્પેકટર શેખ ને ઉદ્દેશીને બોલ્યો. “સારું હું કાલથી ડ્યુટી જોઈન કરી લઈશ..પણ આજનાં આ દિવસનો જેટલો સમય વધ્યો છે ત્યાં સુધી તો હું તમારી સાથે જ શિવની શ્રી ને શોધવામાં મદદ કરીશ..”શેખ બોલ્યો.

image source

શેખનાં આ આગ્રહનો ના શિવ વિરોધ કરી શક્યો ના હમીર..થોડીવારમાં એ લોકો પુનઃ જીપમાં બેઠાં..પોતે જીપને કઈ દિશામાં લઈ જાય એની અવઢવમાં શેખ પડ્યો હતો..આજ સમયે શિવનાં ચહેરા પર પડતાં સૂર્યનાં તેજે એને ચહેરો બીજી દિશામાં ઘુમાવવા મજબુર કરી દીધો..આ સાથે જ શિવને કંઈક યાદ આવી ગયું. શિવે ઇન્સ્પેકટર શેખ તરફ જોયું અને ઉતાવળાં સ્વરે બોલ્યો. “ઓફિસર..મને ખબર છે કે શ્રી ક્યાં હશે..”

  • “વિરહમાં મળવાની ઝંખના,
  • મિલનમાં દૂર થઈ જવાની કલ્પના
  • કેવો છે આ પ્રેમ જેમા..
  • દરેક ક્ષણ બસ વેદના જ વેદના ?”
  • “સાત સમંદર તરવા ચાલી, જ્યારે કોઇ નાવ અકેલી,
  • ઝંઝા બોલી ‘ખમ્મા ખમ્મા’! હિંમત બોલી ‘અલ્લા બેલી’!
  • નાવ ઊતારુ હો કે માલમ, સૌને માથે ભમતું જોખમ,
  • કાંઠા પણ દ્રોહી થઇ બેઠા, મઝધારે પણ માઝા મેલી.
  • એવાં છે પણ પ્રેમી અધુરા, વાતોમાં જે સુરાપુરા,
  • શિર દેવામાં આનાકાની, દિલ દેવાની તાલાવેલી.
  • કોનો સાથ જીવનમાં સારો ‘શૂન્ય’ તમે પોતે જ વિચારો,
  • મહેનત પાછળ બે બે બાહુ, કિસ્મત પાછળ માત્ર હથેલી!”

શૂન્ય પાલનપુરી સાહેબની આ ગઝલનાં શેર ની જેમ શિવ પણ પોતાની કિસ્મત ની નાવ પર સવાર થઈને પોતાની શ્રી ને એક અજાણ્યાં શહેરમાં પાગલની જેમ શોધી રહ્યો હતો..ત્યાં બીજી તરફ શ્રી સાચેમાં પાગલ બની શિવ ની નજીક હોવાં છતાં પણ એનાંથી દૂર હતી..ઘણી કોશિશો બાદ પણ શ્રી સુધીનું અંતર કાપવામાં શિવ અસમર્થ રહ્યો હતો.

“ઓફિસર,મને ખબર છે કે શ્રી ક્યાં છે..” શિવનાં આમ બોલતાં જ શેખ અને હમીર અચરજભરી નજરે શિવની તરફ જોઈ રહ્યાં. “હા હું જાણું છું..કે શ્રી ક્યાં હશે..”વિસ્મયથી પોતાને તકતાં શેખ અને હમીર તરફ જોઈને શિવ બોલ્યો. “તો ફટાફટ બોલ..હું એ તરફ જીપ લઈ જાઉં..”શિવની વાત સાંભળી શેખ બોલ્યો. “જાખુ હનુમાન મંદિર..”શિવે શેખ તરફ જોઈને કહ્યું. “જાખુ હનુમાન મંદિર..?”શેખે સવાલસુચક નજરે શિવ ભણી જોઈને કહ્યું.

“હા.. શિમલાની સૌથી ઊંચી પહાડી પર આવેલાં જાખુ હનુમાન મંદિર તરફ જીપને લઈ જાઓ..મારી શ્રી ત્યાં જ હશે..”મક્કમ સ્વરે શિવ બોલ્યો. શિવે આવું કેમ કહ્યું હતું એનું અનુમાન ના શેખ લગાવી શક્યો ના હમીર..પણ શિવે કંઈક કહ્યું હશે તો વિચારીને જ કહ્યું હશે એમ માની શેખે જીપનું એક્સીલેટર દબાવ્યું અને જીપને ભગાવી મૂકી જાખુ હનુમાન મંદિર જતાં રોડ ઉપર.આ મંદિર સાથે એક પૌરાણિક કથા જોડાયેલી છે..જ્યારે રાવણ જોડેનાં યુદ્ધ વખતે લક્ષમણ મૂર્છિત થઈને પડ્યાં હતાં અને એમને બચાવવા જ્યારે હનુમાનજી સંજીવની લેવાં જતાં હતાં ત્યારે અહીં જ વિસામો કરવાં રોકાયાં હતાં એટલે જ અહીં આ મંદિરનું નિર્માણ થયું હતું એવી લોક માન્યતા છે.

image source

આ મંદિર જ્યાં સ્થિત હતું એ જાખુ પહાડી શિમલા શહેરની સૌથી ઊંચી પહાડી હતી જ્યાંથી આખું શહેર જોઈ શકાતું હતું.અડધો કલાકમાં તો શિવ અને હમીરને લઈને શેખ પોતાની જીપ લઈને જાખુ પહાડી જઈ પહોંચ્યો..અહીંના વળાંક વાળાં રસ્તા પર વર્ષોથી ડ્રાઈવિંગ કરતો હોવાથી શેખ સરળતાથી આવાં વાંકા-ચૂકા રસ્તા ઉપર જીપને પાણીનાં રેલાની માફક દોડાવી રહ્યો હતો. “ભાઈ આ આપણે આવી ગયાં જાખુ પહાડી ઉપર..અને એ રહ્યું હનુમાનજીનું મંદિર..”દૂરથી દેખાતી લાલ રંગની હનુમાનજી ની પ્રતિમા તરફ આંગળી કરતાં બોલ્યો.

શેખે જીપને જેવી બ્રેક કરી એ સાથે જ શિવ જીપમાંથી નીચે ઉતર્યો..શિવે ચારેતરફ નજર ઘુમાવી અને પછી શેખ ની તરફ જોતાં ચિંતિત વદને બોલ્યો. “શેખ ભાઈ..અહીં વ્યુ પોઈન્ટ ક્યાં આવેલો છે..? “વ્યુ પોઈન્ટ..મતલબ કે સનસેટ જોવાં લોકો જ્યાં એકઠાં થાય છે એ જ ને..?”શેખે સામો સવાલ કર્યો. “હા એ જ..”શિવે હકારમાં જવાબ આપતાં કહ્યું. “ત્યાં..જમણી તરફ..પેલી ટેકરી જોડે..”શેખે પોતાની આંગળી વડે ઈશારો કરતાં કહ્યું.

શેખ નાં આટલું બોલતાં જ શિવ ગાંડા ની માફક એ તરફ ભાગવા લાગ્યો..સાંજનો સમય હોવાથી ઘણાં લોકો ડૂબતા સૂરજનો નજારો લેતાં મોટી સંખ્યામાં વ્યુ પોઈન્ટ તરફ જઈ રહ્યાં હતાં.. લોકોની ભીડને ચીરતો શિવ દોડતો દોડતો વ્યુ પોઈન્ટ તરફ વધી રહ્યો હતો.. હમીર અને શેખ પણ શિવની પાછળ પાછળ ભાગી રહ્યાં હતાં..આતો સારું થયું કે શેખ સાદા કપડામાં હતો નહીં તો પોલીસનાં કપડામાં શેખને શિવની પાછળ ભાગતો જોઈ ત્યાં મોજુદ લોકોનું ટોળું ગોથે ચડી જાત.

આખરે શિવ વ્યુ પોઈન્ટ ઉપર આવી પહોંચ્યો..એનું હૃદય અત્યારે ધમણની માફક ચાલી રહ્યું હતું..એનાં શ્વાસ ભારે થઈ ચુક્યાં હતાં.. અને ચહેરો પરસેવેથી તરબતર..હાંફતા હાંફતા શિવે ચારેતરફ નજર ઘુમાવી..અચાનક એની નજર લોકોની ભીડની વચ્ચે એક વ્યક્તિ પર સ્થિર થઈ.. લોકો ની આટલી બધી સંખ્યા વચ્ચેથી શિવની નજર વ્યુ પોઈન્ટ ની ડાબી તરફ એક પથ્થર પર બેસેલી એક યુવતી તરફ જઈને સ્થિર થઈ.

શિવની નજર જ્યાં આવીને સ્થિર થઈ હતી એ તરફ શેખે અને હમીરે પણ પોતાની નજર કરી..હમીર અને શેખ ત્યાં બેસેલી યુવતીને ઓળખી ગયાં..એ બીજું કોઈ નહીં પણ શ્રી જ હતી..ડૂબતા સૂરજને જોતી શ્રી બધાંથી દૂર એકલી અટુલી બેઠી હતી. ચાલીસ ચોર નો ખજાનો જોઈ અલીબાબા ને પણ જેટલું સુખદ આશ્ચર્ય નહોતું થયું એનાંથી પણ અનેક ગણું વધારે સુખદ આશ્ચર્ય શિવને અત્યારે થઈ રહ્યું હતું..શિવ નાં શરીરમાં અત્યારે અઢળક ઉર્જાનો સંચાર થઈ રહ્યો હતો..એ પોતાની શ્રી ની તરફ અનાયાસે જ આગળ વધવા લાગ્યો.

image source

શ્રી ને હજુ ખબર જ નહોતી કે એનો શિવ એનાંથી દસેક ડગલાં દૂર આવીને ઉભો હતો..એ તો બસ આસપાસની દુનિયાને ભુલાવી ફક્ત આથમતાં રવિ ને પોતાની નજરમાં સમાવવાની કોશિશમાં હતી..જાણે સમય પાછો અટકી ચુક્યો હતો..બધો કોલાહલ શાંત થઈ ચૂક્યો હતો અને હાલ પૂરતાં તો શિવ અને શ્રી જ ત્યાં હતાં એવું અનુભવતો શિવ શ્રી ની તરફ ડગ માંડતો આગળ વધી રહ્યો હતો ને.

આજે અસ્ત થતો સૂરજ શિવ ની જીંદગીનો પુનઃ સૂર્યોદય કરી રહ્યો હતો..શિવને ખબર હતી કે શ્રી આ સમયે અહીં જ મળશે..કેમકે આ પોતાનું સપનું હતું કે એકવાર શિમલા ની સૌથી ઊંચી જગ્યાએ બેસીને ડૂબતા સૂર્યને જોવો..શિવને મનોમન એવો વિશ્વાસ હતો કે પોતાની શ્રી દુનિયાને ભુલાવી શકે પણ પોતાનાં શિવને અને શિવની વાતોને તો નહીં જ..અને જ્યારે શિવે શ્રી ને અહીં જોઈ ત્યારે એને પોતાનાં પ્રેમ પરની શ્રદ્ધા વધુ પ્રબળ બની ગઈ.

શિવ ચાલતો ચાલતો શ્રી થી ચારેક ડગલાં દૂર જઈને ઉભો રહ્યો..હવે શું થશે એ જાણવાની બેતાબીથી હમીર અને ઇન્સ્પેકટર શેખ પણ ધ્રુજતાં ડગલે શ્રી જ્યાં બેઠી હતી એ તરફ અગ્રેસર થઈ રહ્યાં હતાં.એ શ્રી હતી કે સવાર ની શબનમ કે પછી રેગીસ્તાનનું મૃગજળ એની પૂર્ણ ખાતરી કરવાં શિવ શ્રી ની સાવ નજીક પહોંચી ને પોતાની બધી જ લાગણીઓને કાબુમાં રાખી અવાજમાં આવેલી નરમાશ ને દૂર કરીને બોલ્યો.

“શ્રી…” શિવનાં આટલું કહેતાં જ શ્રી એ અવાજની દિશામાં પોતાની નજર ઘુમાવી..શ્રી ને શિવનાં મોંઢેથી નીકળેલું પોતાનું નામ પોતાનું જ હોવાની લાગણીએ હચમચાવી મૂકી..શ્રી ડૂબતા સૂરજને જોવાનું પડતું મૂકી પોતાનાં સૂરજ એવાં શિવની તરફ નજર ફેરવીને ઉભી રહી.શિવની તરફ શ્રી ચૂપચાપ ભાવવિહીન ચહેરે નવાઈથી જોઈ રહી હતી..જાણે એ શિવ નો ચહેરો પહેલી વાર જોતી હોય એમ ગરદન નમાવી શિવની તરફ જોઈ રહી હતી.

image source

શિવે શ્રી ને પગથી માથાં સુધી ધારીને જોઈ..ખુલ્લાં પગ,શરીર ઉપર મેલો થઈ ગયેલો ડ્રેસ,માથાનાં ગૂંચ પડી ગઈ હતી..ચહેરો પણ બેનૂર અને ફિક્કો પડી ગયો હતો..શિવને જોતાં-જોતાં એ પોતાનાં હાથનાં નખ ચાવી રહી હતી..ક્યાં એ શ્રી જેને પોતે પ્રથમ વખત જોઈ હતી..અને ક્યાં અત્યારે પોતાની સામે મોજુદ શ્રી..પણ સત્ય એ જ હતું જે પોતાની સામે હતું એમ વિચારી શિવે ફરીવાર શ્રી ની તરફ જોઈને કહ્યું.

“શ્રી..હું છું તારો શિવ..” “કોણ શિવ..હું શિવને નથી ઓળખતી..”પોતાનું મોં ફુલાવી પાગલની જેમ હરકતો કરતાં શ્રી બોલી. આ પણ કેવી વિપદા હતી પ્રભુ કે પોતાને જે સર્વસ્વ માનતી હતી એ શ્રી આજે શિવને ઓળખતી પણ નહોતી.. શિવનું ગળું તરસથી સુકાઈ રહ્યું હતું..એને શ્રી ની આવી હાલત જોઈ રડવું આવી રહ્યું હતું પણ અત્યારે રડવાનો નહીં પણ પરિસ્થિતિનો મક્કમ મને સામનો કરવાનો વખત છે એમ વિચારી શિવ બોલ્યો.

“શ્રી હું છું..તું નથી ઓળખતી મને..જો આ ફોટો એમાં તું અને હું..અને આ આપણાં દોસ્ત સાગર અને નિધિ..”શ્રી ની નજીક જઈ પોતાનાં જોડે રહેલો ગ્રૂપ ફોટો શ્રી ને બતાવતાં શિવ બોલ્યો..શ્રી ની નજીક જતાં જ શિવને એનાં શરીરમાંથી બદબુ આવવાં લાગી..પણ જેને પ્રેમનો રંગ લાગ્યો હોય એનાં મન આ બદબુ પણ અત્તરથી ઓછી નહોતી. શ્રી એ આંખો ઝીણી કરી એ ફોટોનો ધારીધારીને જોયો..પણ હવે તો શ્રી ને પોતાનો ચહેરો પણ કેવો હતો એ યાદ નહોતું કેમકે જ્યારથી એ અહીં શિમલા આવી હતી ત્યારથી એને અરીસો પણ નહોતો જોયો..તેમ છતાં મનનાં ખૂણે સ્મૃતિ પટલમાં રહેલી ભૂતકાળની વાતો પર વજન આપતાં શ્રી ને એવું તો લાગ્યું કે પોતે શિવને ક્યાંક જોયેલો હતો.

“તું મારો દોસ્ત છે..?”શિવની તરફ જોઈ શ્રી માથામાં બે હાથથી ખણતાં બોલી. “હા હું તારો દોસ્ત છું..મારુ નામ શિવ છે અને તું શ્રી છો..”શિવે હવે બધી વાત કાળજીથી આગળ ધપાવતાં કહ્યું. “હું શ્રી..તું શિવ,તું શિવ હું શ્રી..શ્રી શિવ.. મસ્ત નામ છે..”તાળીઓ પાડતાં શ્રી બોલી. એની આવી હાલત જોઈ શિવ સમજી ચુક્યો હતો કે એની શ્રી પોતાનો બધો ભૂતકાળ ભૂલી ચુકી છે..એને પહેલાંનું કંઈપણ યાદ નથી..હવે જો શ્રી ને પુનઃ સારી કરવી હોય તો સ્થિતિની ગંભીરતા ને સમજી કામ લેવું પડે એમ હોવાથી શિવે સમજી વિચારીને કહ્યું.

image source

“હા તું શ્રી અને હું શિવ..આપણે બંને દોસ્ત..”આટલું કહી શિવે શ્રી ની તરફ હાથ લંબાવતાં કહ્યું. “દોસ્ત.. આપણે દોસ્ત..તો તું મારાં માટે એક કામ કરીશ..”ચહેરા પર સ્મિત લાવી શ્રી બોલી. “હા બોલને..”શિવે કહ્યું. “મને બહુ ભૂખ લાગી છે..બે દિવસથી કંઈપણ જમી પણ નથી તો થોડું જમવાનું..”પેટ ઉપર હાથ ફેરવી શ્રી બોલી. “સારું હું તને ભરપેટ જમવા પણ આપીશ..તને સારાં કપડાં પણ લાવી આપીશ અને સાથે-સાથે તને ફરવા પણ લઈશ મારી જોડે..”શ્રી ની સાવ નજીક જઈને શિવ બોલ્યો.

“એક બીજી વાત કહું..મને પોલીસ સ્ટેશનમાં બહુ બીક લાગે છે..એ લોકો બહુ મારે છે..”પોતાનાં મનમાં રહેલાં ડરને રજુ કરતાં શ્રી ખચકાતાં ખચકાતાં બોલી. “તું ચિંતા ના કરીશ..કોઈ તને પોલીસ સ્ટેશન નહીં લઈ જાય..ચલ હવે મારી સાથે હું તને ગમતું બધું કરી આપીશ પણ એ માટે તારે મારી સાથે આવવું પડશે…”શ્રી નો હાથ પોતાનાં હાથમાં લઈ શિવ બોલ્યો. “પણ આપણે જઈશું ક્યાં..?”શિવનાં આમ બોલતાં જ શ્રી એ નાનો બાળક પૂછે એમ પૂછ્યું.

“તને ભૂખ લાગી છે ને..?”શિવે શ્રી ની એકદમ નજીક,ચહેરાની તરફ જોતાં કહ્યું. “હા બહુ જ..”શ્રી રાજીનાં રેડ થતાં બોલી. “તો ચાલ તારે જે જમવું હોય એ જમાડું..”શ્રી નો હાથ પકડી હેતથી શિવ બોલ્યો. “તું તો બહુ સારો છે દોસ્ત..”આટલું બોલી શ્રી શિવને ભેટી પડી.

શ્રીનાં ગળે વળગતાં જ શિવે પોતાનાં બંને હાથ એની ફરતે રાખી દીધાં.. હમીર અને શેખ ની આંખોમાંથી પણ દ્રશ્ય જોઈ અશ્રુધારા વહેવા લાગી.. સનસેટ જોવાં આવેલાં લોકો પણ એક પાગલ જેવી છોકરીને એક જેન્ટલમેન પર્સનાલીટી ધરાવતાં યુવકની બાહોમાં જોઈ સ્તબ્ધ હતાં. શ્રી નાં શરીરમાંથી આવતી બદબુ છતાં શિવ એને હજુપણ પોતાનાં બાહુપાશ માં જકડી રાખે હતો..શિવે દુનિયાની પરવાહ કર્યા વિના શ્રી ને પોતાનામાં સમાવી લીધી હતી..શિવનાં સ્પર્શથી શ્રી પણ પોતાની જાતને સુરક્ષિત મહેસુસ કરી રહી હતી..શિવ જોડે એને વર્ષો જૂનો સંબંધ હોય એવી હૂંફ એ અનુભવી રહી હતી.

શિવે શ્રી ને પોતાનાંથી અળગી કરી અને એનું કપાળ ચુમીને કહ્યું. “ચાલ હવે..” શ્રી નો હાથ પકડી શિવ હમીર અને શેખ ની તરફ આગળ વધ્યો..શિવ અત્યારે શાંત હતો પણ એનું હૈયું વલોપાત કરી રહ્યું હતું..એ કોરી આંખે રડી રહ્યો હતો. “શેખ ભાઈ ચાલો..મારી શ્રી ને બહુ ભૂખ લાગી છે તો કોઈ રેસ્ટોરેન્ટમાં જઈએ..”શેખ ની જોડે આવીને શિવ બોલ્યો.

થોડીવારમાં તો એ લોકો એક રેસ્ટોરેન્ટમાં પહોંચી ગયાં.. શ્રી ની જેવી હાલત હતી એ જોઈ બીજાં રેસ્ટોરેન્ટમાં જમતાં લોકોને ક્ષોભ થાય એમ વિચારી શિવે હમીર જોડે જમવાનું જીપમાં જ મંગાવી લીધું.જમવાનું જેવું આવી ગયું એ સાથે શ્રી બંને હાથથી જમવા ઉપર તૂટી પડી..એનો ચહેરો અને કપડાં પણ ગંદા થઈ રહ્યાં હતાં..એ જે રીતે જમી રહી હતી એ જોઈ બીજું કોઈ હોય તો એને ચિતરી ચડે પણ શિવ તો શ્રી ને પ્રેમની છેલ્લી હદથી પણ વધુ ચાહતો હતો..શ્રી હાલ જે પણ સ્થિતિમાં હોય પણ એ તો શ્રી નો શિવ હતો.

“દોસ્ત,મજા આવી ગઈ..તું બહુ જ સારો છે..”જમ્યાં બાદ જ્યારે શિવ શ્રી નાં હાથ અને મોં ધોવડાવતો હતો ત્યારે શ્રી ખુશ થતાં બોલી. આ દરમિયાન શેખે આવીને શિવનાં કાનમાં કહ્યું. “શિવ,ખોટું ના લગાડતો પણ આ તારી શ્રી શિમલા પોલીસ ની અપરાધી છે..એટલે તું આને લઈને સીટી હોસ્પિટલમાં જા અને ડોકટર જોસેફ જોડે આની માનસિક સ્થિતિનાં રિપોર્ટ કઢાવ..એ રિપોર્ટ તું મને આપી જા એટલે હું એની ધરપકડ નહીં કરું અને એને મેન્ટલ હોસ્પિટલમાં મોકલવાની સગવડ કરી આપીશ..”

શેખ ની વાત સાંભળી શિવે પોતાની તરફ હસીને જોઈ રહેલી શ્રી ની તરફ જોયું..શ્રી ની ઉદાસ આંખો જાણે પોતાને કહી રહી હતી કે શિવ મારે તારી જરૂર છે..શિવે આંખો બંધ કરી એ સાથે જ એની નજરો સામે એ દ્રશ્ય ઉભરી આવ્યું જ્યારે એને શ્રી ને પ્રથમ વાર ચુંબન કર્યું હતું. આ સાથે જ શિવે મનોમન એક નિર્ણય લીધો..એક એવો નિર્ણય જેની ગણતરી ના હમીર ને હતી ના ઇન્સ્પેકટર શેખ ને.

  • “સ્વપ્ન જે હતું વર્ષોથી એ આજે પૂરું થઈ ગયું..
  • ઘણું મળી ગયું મને એ છતાં ઘણું બધું રહી ગયું..”

ક્રમશઃ

લેખક : જતીન.આર.પટેલ (શિવાય)

અમારી દરેક પોસ્ટ સૌથી પહેલા વાંચવા નીચેની પ્રોસેસ ફક્ત એકજ વાર કરવાની રહેશે.વધુ રસપ્રદ માહિતી અને નવી પોસ્ટ વાંચવા માટે ડાબી તરફ સ્વાઇપ કરો.

આપણી માતૃભાષા 21મી સદીમાં પણ જીવંત રહે અને નવી પેઢીને એનો લાભ મળે એ માટે અમે રોજ નવી સ્ટોરી, રસપ્રદ લેખો, ઉપયોગી માહિતી, લાઈફ ઇઝી ટિપ્સ, નવી નવી વાનગીઓની વણઝાર તમારા ફેસબુકમાં લાવવા કટિબદ્ધ છીએ !

– તમારો જેંતીલાલ