જે મિત્રોને ભાગ-1, ભાગ-2, ભાગ-3, ભાગ-4, ભાગ-5, ભાગ-6, ભાગ-7, વાંચવાનો બાકી હોય તેઓ જે તે ભાગ બાકી હોય તેના પર ક્લિક કરે.
(અખિલેશ પોતાની સાથે ઇવેન્ટના સેલિબ્રેશન બાદ શું બન્યું હતું…? પોતે આવી નશાની હાલતમાં કેવી રીતે હોટલ પર પહોંચ્યો….? હોટલ સુધી કોણ મુકવા આવ્યું હશે….? આવા વગેરે પ્રશ્નોના જવાબ મેળવવા માટે અખિલેશ ફરી એ જ સીટી પેલેસ હોટલ અને આલીશાન પબ વાળા રસ્તે જાય છે…જયાં ધીમે-ધીમે તે આગળની રાતે બનેલ બધી જ ઘટના તેની નજર સામે તરી આવે છે….એવામાં બરાબર એ જ સમયે શ્રેયા આવી પહોંચે છે…અને થોડીવાતો કર્યા બાદ અખિલેશ પોતાના પ્રેમનો પ્રસ્તાવ મૂકે છે…અને શ્રેયા પછી જણાવીશ એવું કહીને ચાલી જાય છે અને અખિલેશ હોટલ પર પાછો ફરે છે..)
સમય – સવારનાં 5 કલાક
સ્થળ – સીટી પેલેસ હોટલનો અખિલેશનો રૂમ
અખિલેશના મોબાઈલમાં સવારનું એલાર્મ વાગ્યું, આથી અખિલેશ પોતાની બને આંખો ચોળતો- ચોળતો અને બગાસાં ખાતા – ખાતા ઉભો થયો, ફ્રેશ થઈને પોતાનાં રૂમ પર જ ચા – નાસ્તો મંગાવી લીધો, ચા નાસ્તો કર્યા બાદ અખિલેશ ઇવેન્ટ જે જગ્યાએ હતી તે હોલમાં જાય છે, અને બધાં મહેમાનોનું સ્વાગત કરી ઈવેન્ટના શેડ્યુલ પ્રમાણે પ્રોગ્રામ શરૂ કરાવે છે.
આજે ઇવેન્ટનો ત્રીજો દિવસ હતો, આજે મિ. નિખિલ મહેતાએ “મેગા-ઈ” સોફ્ટવેર ડિઝાઇનિંગઅને રીડિઝાઇનિંગ વિશે, હાજર રહેલા તમામ મહેમાનો અને કર્મચારીઓને વિસ્તૃત માહિતી આપી, જેથી કરીને હાજર બધાં લોકો “મેગા – ઈ” સોફ્ટવેર અને તેના મહત્વને સારી રીતે સમજી શકે, આમ આમંત્રિત બધા મહેમાનો, કર્મચારીઓ અને હાજર રહેલા દરેક વ્યક્તિઓને દિવસે ને દિવસે “મેગા-ઈ” સોફ્ટવેરના વિવિધ પાસાઓની માહિતી મળતી રહી, અને એ બધાનાં સોફ્ટવેર સંબંધિત બધા જ ડાઉટ ક્લિયર થવા લાગ્યાં.
આ બાજુ અખિલેશનાં વિચારોની ટ્રેન તો એક અલગ પાટ્ટા પર દોડી રહી હતી, અખિલેશનાં મગજમાં તો હજુપણ ગઇકાલે રાત્રે જે ઘટના બની એ જ રમી રહી હતી, કદાચ અખિલેશ માટે પોતાનાં લાઈફની મોસ્ટ પ્રિસિયસ કે યાદગાર મોમેન્ટ હશે, કારણ કે પોતે જેને ચાહવા લાગ્યો હતો એ શ્રેયા સાથે એકાદ કલાક સુધી વાતો કરીને સમય વિતાવ્યો, અને પોતાના મનમાં શ્રેયા વિશે જે લાગણી હતી, તે જણાવી શક્યો, શ્રેયાના હાવભાવ જોતા અખિલેશને એવું લાગી રહ્યું હતું કે કદાચ શ્રેયા પણ પોતાને પસંદ કરી રહી હોય, કારણ કે જ્યારે અખિલેશે આ પ્રસ્તાવ શ્રેયા સમક્ષ મુક્યો ત્યારબાદ શ્રેયા હસતાં- હસતાં અને શરમાતા – શરમાતા, તે લોકો જ્યાં ઉભા હતાં ત્યાંથી હરણીની માફક દોડતી-દોડતી જતી રહી, જે એ બાબતની ચાડી ખાઈ રહી હતી કે શ્રેયા પણ અખિલેશને પસંદ કરે છે.
અખિલેશ હોલમાં બેઠાં- બેઠાં જ્યારે શ્રેયા વિશે વિચારી રહ્યો હતો, એવામાં કોઈ એક અજાણી તાકાત કે એનર્જી અખિલેશને પોતાની તરફ ખેંચી રહી હોય કે બોલાવી રહી હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું, અખિલેશને જાણે કોઈ બોલાવી રહ્યું હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું, પોતે થોડીક ગભરાહટ અને બેચેની મહેસુસ કરી રહ્યો હતો, તેના હૃદયના ધબકારા ધીમે-ધીમે વધી રહ્યાં હતાં, કપાળ પર પરસેવાનાં ટીપાઓ ઉપસી આવ્યાં હતાં, પોતે જાણે વર્ષોથી તરસ્યો હોય તેવી તરસ લાગી રહી હતી, આથી અખિલેશે પોતાની સામે રહેલાં ટેબલ પર પડેલ પાણીનો ગ્લાસ ઉઠાવીને એક જ શ્વાસમાં બધું જ પાણી પીઈ લીધું, તેમ છતાંપણ હજુય અખિલેશને સારું નહોતું લાગી રહ્યું.
આથી અખીલેશ પોતાની જગ્યાએથી ઉભો થઇ, થોડી તાજી હવા લેવા માટે હોટલની બહાર ખુલ્લામાં જવાનું વિચારે છે, આથી પોતાની જગ્યાએથી ઉભો થઈ હોટલની બહાર ખૂલ્લી જગ્યાએ જવા માટે ઉભો થાય છે, અને પોતાના ડગલાં હોટલની બહાર જવા માટે ઉપાડે છે.
આ બાજુ જેવો અખિલેશ હોટલના એન્ટરસ પાસે પહોંચે છે, ત્યારે તેની આંખોએ જે જોયું તેનાં પર અખિલેશ વિશ્વાસ કરી શકે તેમ ન હતો, કારણ કે હોટલથી લગભગ અડધા કિ. મી નાં જ અંતરે તેણે શ્રેયાને ઉભેલી જોઈ, શ્રેયાને આવી રીતે હોટલની બહાર ઉભેલી જોઈ અખિલેશનાં મનમાં ઘણાં પ્રશ્નો જેવા કે શ્રેયા અહીં હોટલની બહાર શાં માટે ઉભી હશે….? શ્રેયા હોટલની અંદર કેમ ના આવી…? શું શ્રેયા પોતાને જ મળવા આવી હશે…? શ્રેયાએ મેં મુકેલા પ્રપોઝલ વિશે શું નિર્ણય લીધો હશે….? શ્રેયા મારી પ્રપોઝલનો સ્વીકાર કરશે કે અસ્વીકાર….? આવા અનેક પ્રશ્નો જાણે અખિલેશનાં મનમાં સુનામીની માફક ઊછળી રહ્યાં હતાં.
પોતે જ્યારે હોલમાં બેસેલ હતો, ત્યારે તેને કોઈ અજાણી તાકાત પોતાની તરફ ખેંચી કે બોલાવી રહી હતી…પોતે જે ગભરામણ અનુભવી રહ્યો હતો, એ શું શ્રેયા બહાર આવીને ઉભી હશે તેના સંકેત હશે…? કે પછી શ્રેયા પ્રત્યે પોતાનો પ્રેમ…આ અખિલેશ સમજી રહ્યો ન હતો, જ્યારે અખિલેશ વાસ્તવિક્તા વિશે જાણશે કે પોતાની સાથે હકીકતમાં શું બન્યું હશે…ત્યારે તેના પગ નીચેની જમીન ખસી જશે…પોતે જેને શ્રેયા પ્રત્યેનો પ્રેમ સમજી બેઠો છે તે વાસ્તવમાં તો કંઈક બીજું જ હશે…!
આ બાજુ અખિલેશ બીજો કંઈ લાંબો વિચાર કર્યા વગર જ શ્રેયા તરફ પોતાનાં પગલાં માંડે છે, શ્રેયાના ચહેરા પર ખુશીઓની લકીરો છવાયેલી હતી, તેનો ચહેરો આનંદીત લાગી રહ્યો હતો, જેથી અખિલેશને એટલો તો ખ્યાલ આવી જ ગયો કે શ્રેયાનો પોતે મુકેલ પ્રપોઝલ બાબતે કંઈક પોઝિટિવ જવાબ હશે, ત્યારબાદ પોતે શ્રેયા પાસે જાય છે. “હાઈ ! શ્રેયા ! અત્યારે…તું…અહીં…અચાનક…?” – આવા ઘણાબધાં પ્રશ્નો અખીલેશ શ્રેયાને પૂછે છે.
“હા ! હું અત્યારે એટલા માટે આવી, કારણ કે મારે તેને મળવું હતું….અને તે મારી સમક્ષ રાખેલ પ્રપોઝલનો જવાબ મારે તેને આપવો હતો..” – શ્રેયા સ્પષ્ટતા કરતાં બોલી. “તો…મને કોલ કરવો હતો ને…? ઓહ…સોરી…તારી પાસે મારો મોબાઈલ નંબર નહીં હોય હે ને…?” – અખિલેશે પૂછ્યું. “બરાબર! આપણે કાલે રાતે એકબીજાથી છુટા પડ્યાં, ત્યારથી માંડીને કે હજુ સુધી મને માત્ર તારા અને તે મુકેલ પ્રપોઝલ વિશેનાં જ વિચાર કર્યો, અને ઘણુંબધું વિચાર્યા બાદ હું મારા મનની વાત તને જણાવવા માટે આતુર હતી, આથી હું તને રૂબરૂ હોટલ પર મળવા આવી…”
“સરસ ! તો તારી હાલત પણ મારા જેવી જ હતી એમ ને…?” – અખિલેશ મનોમન ખુશ થતાં બોલ્યો. “તારા જેવી હાલત એટલે..?” – શ્રેયાએ નિર્દોષભાવે પૂછ્યું. “અરે ! યાર ! હું પણ કાલે રાતે આપણે અલગ થયાં, ત્યારથી માંડીને અત્યાર સુધી માત્રને માત્ર તારા વિશે અને મેં મુકેલ પ્રપોઝલનો તું શું જવાબ આપીશ..એ વિશે જ વિચારી રહ્યો હતો.” – અખિલેશ પોતાના મનની વાત જણાવતાં બોલ્યો. “ઓહ ! તો તને મારા જવાબની એટલી બધી ઉતાવળ હતી…?” – શ્રેયાએ પૂછ્યું.
“હા ! સો ટકા….અને ઉતાવળ હોવી એ પણ સ્વભાવિક જ છે…તો તે શું વિચાર્યું મારી પ્રપોઝલ વિશે….?” – અખિલેશે હિંમતપૂર્વક શ્રેયાને પૂછવાનું સાહસ કરી જ લીધું. “તો ! હું તને મારા દિલની વાત અહીં ખુલ્લામાં જ જણાવું…?” – “તારી શું ઈચ્છા છે…..?” “હું ! એવું વિચારું કે આપણે કોઈ શાંત જગ્યાએ જઈએ અને શાંતિથી બેસીને વાત કરીએ તો…?” “હા ! ચોક્કસ ! કેમ નહીં….પણ આપણે જશું ક્યાં…?” “અખિલેશ ! અહીંથી માત્ર બે કિ.મીનાં જ અંતરે ઊટીનું પ્રખ્યાત બોટનીકલ ગાર્ડન આવેલ છે, ત્યાં જઈને શાંતિથી બેસીને વાત- ચીત કરીએ તો…?” “હા ! ચોક્કસ ! એઝ યુ વિશ…!” “થેન્ક યુ ! ફોર અન્ડરસેન્ડ મી એન્ડ માય ફિલિગ….! “હું ! બે જ મિનિટમાં આવું…એક કોલ કરીને….ઇફ યુ ડોન્ટમાઇન…?” – અખિલેશ પોતાનો મોબાઈલ કાઢતાં બોલ્યો. “ઓકે ! આઈ હેવ નો એની પ્રોબ્લેમ..!” – શ્રેયાએ નિખાલસતાથી જવાબ આપ્યો.
ત્યારબાદ અખિલેશ પોતાનાં મોબાઈલ ફોનમાંથી આકાશને કોલ કરે છે, અને ઇવેન્ટના આજનાં દિવસની પૂર્ણાહુતિ કે આભારવિધિ તેને કરવાં માટે જણાવે છે, અને સાંજે પોતાના રૂમમાં રિપોર્ટિંગ કરવા માટે સમજાવે છે, આકાશ સાથે વાત કરીને, અખિલેશ શ્રેયા પાસે આવે છે, અને થોડુંક આગળ ચાલી રોડની કિનારી પાસે ઊભાં રહીને અખિલેશ હનીફને કોલ કરે છે અને ઝડપથી સીટી પેલેસ હોટલ પાસે આવવાં માટે કહે છે, અને હનીફ થોડીજ વારમાં પોતાની કાર લઈને અખિલેશ હોટલ પાસે જે જગ્યાએ ઉભેલો હતો ત્યાં આવી પહોંચે છે.
ત્યારબાદ અખિલેશ અને શ્રેયા કારમાં બેસી જાય છે, જ્યારે અખિલેશ કારમાં બેઠો હતો, ત્યારે હનીફ અખિલેશ સામે વિસ્મયતાપુર્વક જોવે છે. થોડીવારમાં હનીફ પોતાની કાર ઊટીના પ્રખ્યાત અને મનમોહક બોટનીકલ ગાર્ડનની બહાર ઉભી રાખે છે …અને હનીફે જણાવ્યું કે “સાહેબ ! ઊટીનો બોટેનિકલ ગાર્ડન આવી ગયો છે..” – અખિલેશની સામે જોઈને હનીફ બોલ્યો.
ત્યારબાદ, અખિલેશ અને શ્રેયા કારમાંથી નીચે ઊતર્યો, અને બોટેનિકલ ગાર્ડન તરફ જતાં રસ્તે ચાલવા લાગ્યાં, હનીફે કારનો વળાંક વાળીને પોતે જે રસ્તેથી આવ્યો હતો, એ જ રસ્તે પાછો જવા લાગ્યો, અને હનીફ કારનાં સાઈડ મીરરમાંથી હજુપણ અખિલેશને વિસ્મયતાપૂર્વક જોઈ રહ્યો હતો, આ સમયે હનીફનાં મનમાં ઘણાબધાં પ્રશ્નો હતાં પરંતુ હનીફ અખિલેશને પૂંછવા માટે હિંમત કરી શક્યો નહીં.
ઊટીનાં બોટનીકલ ગાર્ડનમાં પ્રેવશતાની સાથે જ અખિલેશ એક્દમથી ખુશ થઈ ગયો, આ ગાર્ડનની સુંદરતા એટલી નયનરમ્ય હતી, કે સૌ કોઈને પોતાની તરફ આકર્ષી રહી હતી, આ ગાર્ડનમાં દુનિયાભરનાં અલગ – અલગ જાતિનાં રંગબેરંગી ફૂલો, આ ગાર્ડનની શોભામાં વધારો કરી રહ્યાં હતાં, આ ગાર્ડનમાં બનાવેલી અલગ – અલગ પ્રતિકૃતિઓ જેમાં પણ ટ્રેન ટોયની બનાવેલી પ્રતિકૃતિ તો બધાનું ધ્યાન પોતાની તરફ ખેંચવામાં માહિર હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું, આ બાગમાં આવેલા હજારો અસંખ્ય ફૂલો, વેલાઓ, રોપાઓ, વૃક્ષો જાણે સ્વર્ગની અનુભૂતિ કરાવી રહ્યાં હોય તેવું લાગી રહ્યું હોય છે, આ ગાર્ડનમાં આવેલા અવનવા ફુવારા પણ મુલાકાતીઓનું ધ્યાન અચૂક પોતાની તરફ ખેંચતા હોય તેવું લાગે,
એક બાજુ મનુષ્ય મોટી-મોટી ગગનચુંબી ઇમારતો બનાવી રહ્યો છે, તો બીજી બાજુ આવું સુંદર ગાર્ડન પણ બનાવી રહ્યો છે, જે દર્શાવે છે કે મનુષ્ય પ્રકૃતિ પ્રત્યે ભલે ગમે તેટલો બેદરકાર થઈ ગયો, પરંતુ હાલમાં પણ તેના હૃદયનાં કોઈ એક ખૂણામાં પ્રકૃતિ પ્રેમનાં બીજ તો રોપાયેલા છે જ તે……બાકી તો એ શાં માટે રવિવારે કે રજાનાં દિવસે પોતાના પરિવાર સાથે ગાર્ડન રેસ્ટોરન્ટમાં જમવા જાય છે…? આ બાબત દર્શાવે છે મનુષ્ય હાલમાં પણ કોઈને કોઈ રીતે પ્રકૃતિ સાથે કે કુદરત સાથે હજુ પણ જોડાયેલો છે.
ત્યારબાદ અખિલેશ અને શ્રેયા આવા સુંદર ગાર્ડનમાં રહેલ એક બાંકડા પર બેસે છે, અને એકબીજા સાથે વાતો કરવાનું શરૂ કરે છે, અખિલેશને શ્રેયાનો જવાબ સાંભળવા માટે સ્વભાવિક રીતે જ ઉતાવળ તો હતી જ તે…આથી તેણે શ્રેયાને પૂછ્યું. “શ્રેયા ! તો પછી તારૂં ફાઇનલ ડીસીજન શું આવ્યું એ હું જાણી શકુ…?” – અખિલેશે આતુરતા સાથે શ્રેયાને પૂછ્યું.
“અખિલેશ ! મેં ક્યારેય પણ નહોતું વિચાર્યું કે કોઈ આવી રીતે મારી સામે આવીને મને પ્રપોઝ કરશે….મેં ઘણબધું વિચાર્યું અને છેલ્લે મેં તારી પ્રપોઝલનો સ્વીકાર કરવાનું નક્કી કર્યું….અખિલેશ હું તારા વિશે એટલું બધું ખાસ કંઈ જણાતી નથી…આપણે માત્ર બે – ત્રણ વખત જ એકબીજાને મળેલ છીએ, છતાં તારામાં એક બાબત એવી હતી કે જે મને તારા પ્રેમમાં પડવા માટે મજબૂર કરી ગઈ.” – શ્રેયાએ થોડુંક યાદ કરતાં બોલી.
“એવી તો કંઈ બાબત છે…મારામાં કે જે તને મારા પ્રેમમાં પડવા માટે મજબૂર કરી દે તેવી હતી….?? મને પણ જણાવ શ્રેયા…?” – અખિલેશે આશ્ચર્ય સાથે શ્રેયાને પૂછ્યું. “અખિલેશ ! જ્યારે આપણે એકબીજાને બીજી વખત મળ્યા…ત્યારે તું એટલી નશાની હાલતમાં હતો કે તું ખૂબ જ લથડીયા ખાઈ રહ્યો હતો, આથી મેં તારા હાથમાં મારો હાથ આપ્યો જેથી તારા લથડીયા ખાતાં શરીરને આધાર મળી રહે….આ દરમ્યાન તું નશામાં હોવ છતાં જે બોલ્યો એ ખરેખર મારા હૃદયને સ્પર્શી ગયું.” – શ્રેયા એકદમ ખુશ થતાં બોલી. “એવું….તો હું શું બોલ્યો હતો……શ્રેયા…?” – અખિલેશે ઉત્સુકતાથી પૂછ્યું.
” મેં જ્યારે તારા હાથમાં મારો હાથ આપ્યો..ત્યારે તું બોલ્યો કે, “મેડમ ! એકવાર વિચારી લે જો તમારો આ હાથ મારા હાથમાં આપતાં પહેલાં, કારણ કે હું તમારા પ્રેમમાં પાગલ છું, કદાચ હાથ ના પણ છોડું એવું પણ બની શકે.” અને એક છોકરી માટે આથી વિશેષ શું હોય શકે કે આટલી નશાની હાલતમાં પણ પોતાને યાદ રાખી શકતો હોય.….બસ ત્યારથી મને એવી ઈચ્છા થઈ કે હું પણ તારા પ્રેમમાં પાગલ બનીને રખડું…..પણ હું એક છોકરી છું, એટલે મારા પણ અમુક લિમિટેશન હોય છે….પણ આજે ખુલીને કહું છું….આઈ…લવ….યુ….અખિલેશ…..!”
આટલું સાંભળતા જ જાણે અખિલેશ વર્ષોથી આ શબ્દો સાંભળવા તલપાપડ થઈ રહ્યો હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું, વર્ષોથી વેરાન પડેલ કે સૂકી જમીન પર જેવી રીતે ધોધમાર વરસાદ આવે, વર્ષોથી સુકાય ગયેલી નદીઓમાં જાણે ઘુડાપૂર આવે, વર્ષોથી સુકાયેલ છોડમાં જાણે નવી કૂંપળો ફૂટી નીકળે તેમ અખિલેશનાં જીવનમાં જાણે એક જ પળમાં આનંદની લહેરો આવી ગઈ હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું….અખિલેશ પોતાની જાતને ખુશનસીબ માની રહ્યો હતો કે તેને શ્રેયા જેવી છોકરી મળી, અને તેની પ્રપોઝલને સ્વીકારી….અખિલેશ પાસે પોતાની ખુશી વ્યક્ત કરવા માટે હાલમાં શબ્દો ખૂટી ગયાં હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું.
ત્યારબાદ બનેવે ઊટી બોટનીકલ ગાર્ડનથી નીકળીને તેની નજીકમાં જ આવેલ હોટલમાં ડિનર કરવાં માટે ગયાં, અને સાથે ડિનર લીધાં બાદ બનેવ પોતાની હોટલ જે વિસ્તારમાં આવેલ હતી, ત્યાં- સુધી જવા માટે રીક્ષા કરી, અને હસતાં – હસતાં વાતચીત કરતાં કરતાં ક્યારે પોતાની હોટલ આવી ગઈ, એ ખ્યાલ ના રહ્યો, ત્યારબાદ અખિલેશે રીક્ષાનું ભાડું ચૂકવી રીક્ષા ડ્રાઈવરને છુટ્ટો કર્યો, અને ત્યારબાદ ફરી અખિલેશ અને શ્રેયા એ જ જગ્યાએ આવી ગયાં કે જે જગ્યાએથી પોતાની લવ સ્ટોરીની શરૂઆત થઈ હતી, ત્યારબાદ અખિલેશ અને શ્રેયા એકબીજાને બાઈ અને ગુડનાઈટ વિશ કરીને પોત – પોતાની હોટલ તરફ જવા રવાનાં થયાં.
આમ અખિલેશ અને શ્રેયાને પોતાનો સાચો પ્રેમ મળી ગયો, જેથી બંને ખૂબ જ ખુશ હતાં, પ્રેમ સાચો છે કે નહીં એ તો સમય જ જણાવી શકશે.. ત્યારબાદ અખિલેશ ધ સીટી પેલેસ હોટલમાં પોતાના રૂમે પહોંચીને ફ્રેશ થઈને, આજના દિવસનું ફોલો-અપ કે રિપોર્ટ માટે આકાશને પોતાના રૂમ પર બોલાવે છે, અને આકાશ પાસેથી આખા દિવસનું ફોલો-અપ લઈ છે, અને ત્યારબાદ ઇવેન્ટના આગળના દિવસના એજન્ડા કે શેડ્યુલમાં નજર કરે છે. અને આજના દિવસની યાદગાર પળોને યાદ કરતાં – કરતાં સુઈ જાય છે, અને એકદમ શાંતીપૂર્ણ રીતે અખિલેશ આજે ઊંઘ કરે છે.
અખિલેશ અને શ્રેયાનો પ્રેમ એ ખરેખર પ્રેમ જ હતો…કે વાસના…? જો એ પ્રેમ હતો….તો તે શું ખરેખર સાચો જ પ્રેમ હતો…..? જેનો જવાબ હાલ તો અખિલેશે કે શ્રેયા બનેવે માંથી કોઈ પાસે હતો નહીં….જે સમય જ આગળ જતાં સાબિત કરી શકે….શાં માટે હનીફ અખિલેશ સામે કંઈક અલગ રીતે કે વિસ્મયતાથી જોઈ રહ્યો હતો….તે અખિલેશને હાલમાં પણ સમજાય રહ્યું ન હતું…!
ધીમે-ધીમે દિવસો વીતવા લાગ્યાં, જેમ – જેમ દિવસો વીતતા ગયાં, તેમ-તેમ અખિલેશ અને શ્રેયાનો એકબીજા પ્રત્યેનો પ્રેમ પણ ગાઢ થતો ગયો. બનેવ એકબીજાને પોતાના મનની વાત નિઃસંકોચપણે જણાવી શકતાં હતાં, બનેવ એકબીજાની લાગણીઓ પણ સહેલાઈથી સમજી શકતા હતાં. આમ અખિલેશ પોતાની જાતને ખુશનસીબ માની રહ્યો હતો, કારણ કે એકતરફ તેને “મેગા-ઈ”સોફ્ટવેર લોન્ચિંગ ઇવેન્ટમાં પણ ભવ્ય સફળતા અને પ્રતિસાદ મળી રહ્યો હતો, જ્યારે બીજીતરફ તે શ્રેયાનું દિલ જીતવામાં પણ સફળ થયો, પોતે જેને પહેલી નજરથી જ પોતાના હૃદયમાં વસાવી બેઠો હતો, તે શ્રેયાએ પણ પોતાનાં દ્વારા મુકવામાં આવેલ પ્રપોઝલનો સ્વીકાર કરી લીધો હતો.
અગાવ શ્રેયાએ અખિલેશને જણાવ્યું હતું કે પોતે ઊટી ટુર માટે આવેલ છે, અને આ ટુર દસ દિવસની હતી જેના પહેલા જ દિવસે અખિલેશનો ભેટો થઈ ગયો, પરંતુ તે સમયે અમુક કારણોસર બનેવે વચ્ચે કંઈ ખાસ વાતચીત થઈ ન હતી, અખિલેશ પણ આમ તો ફરવાનો શોખીન હતો, તેને કુદરતી સૌંદર્ય માણવું કે જોવું ખુબ જ પસંદ હતું, પરંતુ સમયના અભાવે પોતે આ શોખ પૂરો કરી શકતો ન હતો, એમાં પણ ઊટીમાં આવીને પ્રાકૃતિક સૌંદર્યને માણવાનો મોકો જાણે સામે ચાલીને આવ્યો હોય તેવું અખિલેશને લાગી રહ્યું હતું, અહીં પણ સમયનો તો અભાવ હતો જ પરંતુ અખિલેશને જ્યારે પણ સમય મળે ત્યારે તે ચોક્કસ નજીકમાં આવેલ કોઈ બાગ, બગીચો, જંગલો, સરોવર, નદી, તળાવ, ઝરણાં વગેરે જેવી જગ્યાએ લટાર મારી લેતો.
અખિલેશને એવું લાગી રહ્યું હતું કે પોતાના આ હરવા – ફરવાના અને પ્રાકૃતિક કે કુદરતી સૌંદર્યને માણવાનાં શોખને જ લીધે આજે શ્રેયા પોતાને મળી, કારણ કે અખિલેશને ફરવાની ઈચ્છા પૂરી કરવા માટે જ્યારે ડ્રાઇવર હનીફ અખિલેશને ટોય ટ્રેનમાં મુસાફરી કરવાં માટે ઉદગમંડલ્મ સ્ટેશને ઉતારે છે, ત્યારબાદ ટોયટ્રેન જ્યારે આગળ વધીને લવડેલ સ્ટેશને પહોંચે છે, અને ટોયટ્રેન જ્યારે લવડેલ સ્ટેશનેથી ઉપડે છે ત્યારે શ્રેયા ઉતાવળમાં દોડતી – દોડતી અખિલેશ ટ્રેનના જે ડબ્બામાં બેસેલો હતો, તે ડબ્બામાં ચડાવા માટે પ્રયત્ન કરી રહી હોય છે, જેમાં અખિલેશ શ્રેયાને મદદ કરે છે. આવી રીતે શ્રેયા અને અખિલેશની પહેલી મુલાકાત લવડેલ સ્ટેશન પર થઈ હતી.
ત્યારબાદ શ્રેયાને ઊટીમાં આવેલા જેટલા સાઇટસીન કરવાના હતાં, તેમાંથી અમુક સાઇટસીન તેણે અખિલેશ સાથે કર્યા, કારણ કે અખિલેશ મોટાભાગે સાંજે 4 કે 5 વાગ્યાની આસપાસ ફ્રી પડી જતો હતો, અને ફ્રેશ થઈને અખિલેશ હનીફને કોલ કરતો એટલે હનીફ અખિલેશ અને શ્રેયાને ફરવા માટે લઈ જતો હતો, અને રાતે 8 કલાકની આસપાસ હોટલ પર ઉતારી જતો હતો. જેમ – જેમ “મેગા-ઈ” સોફટવેર લોન્ચિંગ ઇવેન્ટ આગળ વધે છે, તેમ – તેમ અખિલેશ અને શ્રેયાના પ્રેમની નૈયા પણ, પ્રેમ રૂપી દરિયામાં આગળ વધી રહી હતી.
◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆◆
સમય : સાંજના 4:30 કલાક
સ્થળ : ધ સીટી પેલેસ હોટલ
દિવસ : “મેગા – ઈ” સોફ્ટવેરની ઇવેન્ટનો 8મો દિવસ.
અખિલેશ ઈવેન્ટનો આજનો દિવસ પણ શેડ્યુલ મુજબ જ પુરો કરીને પોતાનાં રૂમમાં જાય છે, અને રિસેપ્શન કાઉન્ટર પર કોલ કરીને એક કડક ચા ઓર્ડર કરે છે, અને ત્યારબાદ ફ્રેશ થવા માટે જાય છે, જ્યારે અખિલેશ ફ્રેશ થઈને પાછો આવે છે, એટલીવારમાં વેઈટર ચા લઈને અખિલેશનાં રૂમ પર આવી પહોંચે છે, અને અખિલેશના રૂમમાં ટ્રેમાં ચા રાખીને જતો રહે છે, અખિલેશ જાણે આખા દિવસનો થાક ઉતારતો હોય તેમ પોતાના રૂમની બારી પાસે ઉભા રહીને ચાની એક પછી એક ચૂસકીઓ લગાવતો જતો હતો,અને બારીની બહાર જોતો જતો હતો, એવામાં તેનું ધ્યાન થોડેક દૂર ઉભેલ શ્રેયા પર પડ્યું, શ્રેયા અખિલેશને ઈશારો કરીને પોતાની તરફ બોલાવી રહી હોય તેવું લાગ્યું, આથી અખિલેશ કપમાં અધૂરી ચા છોડીને શ્રેયાને મળવા હોટલની બહાર દોડી આવે છે.
અખિલેશ હોટલની બહાર આવીને શ્રેયા પાસે જાય છે, શ્રેયા પણ અખિલેશને પોતાની તરફ આવતો જોઈને ખુબ જ ખુશ થાય છે, શ્રેયાને અખિલેશની વાતો પરથી એ બાબતનો ખ્યાલ આવી ગયો હતો કે અખિલેશ સાંજના 5 કે 6 વાગ્યાની વચ્ચે ફ્રી થઈ જાય છે. અખિલેશ શ્રેયા પાસે જાય છે અને બોલે છે.
“શ્રેયા ! અત્યારે …તું અહીં..?” – અચરજ પામતા અખિલેશે પૂછ્યું. “હા ! હું અહી તને મળવા માટે જ આવી છું…” – શ્રેયા સ્પષ્ટતા કરતાં બોલી. “હા ! બોલ તો…!” “તો તારી ઇવેન્ટનો આજનો દિવસ કેવો રહ્યો…?” – વાતની શરૂઆત કરતાં શ્રેયાએ પૂછ્યું. “સરસ ! દરરોજની માફક જ આજે પણ હાજર રહેલા બધાં મહેમાનોનો પ્રતિભાવ સારો જ રહ્યો, અને આજે જે કર્મચારીનું પ્રેઝન્ટેશન હતું, તેણે પણ ખુબજ અસરકારક રીતે જ તેને આપવામાં આવેલ ટોપીકનું સારું એવું પ્રેઝન્ટેશન કર્યું હતું.” – અખિલેશ બોલ્યો.
“સારું ! હું તને શું કહેતી હતી….?” – મૂંઝાતા અવાજમાં શ્રેયા બોલી. “હા ! બોલ..કંઈપણ સંકોચ વિના…” “મારી …ત..બી…ય…ત….!” – શ્રેયા થોડુક અચકાતા – અચકાતા બોલી. “શું ? થયું તારી તબિયતને…? કોઈ ડૉક્ટરને બતાવ્યું….? કંઈ દવા લીધી….? કોઈ હોસ્પીટલે જાવું છે બતાવવા માટે…?” – અખિલેશે શ્રેયાને અધવચ્ચે અટકાવીને એકસાથે ઘણાં-બધાં પ્રશ્નો પૂછી લીધાં.
“અરે ! પાગલ ! એટલી સિરિયસ કોઈ બીમારી નથી મને….બસ આજે સવારે હું 10 વાગ્યાની આસપાસ જ્યારે જાગી ત્યારે મને ખુબ જ હેડએક થઈ રહ્યું હતું, મારી પાસે પેરાસીટામોલ ટેબ્લેટ પડી હતી, તે મેં પી લીધી…ત્યારબાદ મને થોડુંક સારૂ લાગ્યું…!” – શ્રેયાએ અખિલેશને જણાવ્યું. “તો ! અત્યારે તને કેવું લાગે છે હવે….?” – અખિલેશે ચિંતિત સ્વરોમાં શ્રેયાને પૂછ્યું. “આમ તો બપોર કરતાં અત્યારે સારું લાગે છે, પરંતુ આજે આખો દિવસ રૂમમાં જ રહી છું, તો મારો જીવ મૂંઝાય છે, મને કંટાળો આવે છે….માટે હું તારી પાસે આવી છું..!” – શ્રેયા પોતાનો પ્રોબ્લમ જણાવતાં બોલી.
“તો ! આપણે ક્યાંક બહાર જઈએ તો…કેવું રહેશે…? જેથી કરીને તારે હવા ફેર પણ થઈ જાય, અને તને જે કંટાળો આવે છે એ પણ દૂર થઈ જશે…અને તારો જે જીવ મૂંઝાય છે, તેમાં પણ તને સારૂ લાગશે…!” – અખિલેશે શ્રેયાએ જણાવેલ પ્રોબ્લમનું સોલ્યુશન કાઢવા માટે આ વાત કે પ્રસ્તાવ શ્રેયા સમક્ષ મુક્યો.
“ઓહ ! ધેટ્સ ગ્રેટ…! ચોક્કસ ! હું આજુબાજુમાં કોઈ સારી જગ્યાએ જઈશ તો મને ચોક્કસથી ગમશે…અને સારું લાગશે…એમાં પણ તું મારી સાથે હોઇશ…તો એનાથી વધુ મારા માટે શું સારું હશે….!” – શ્રેયા અખિલેશની વાતોમાં સુર પુરાવતા બોલી. “હા ! તો આપણે ક્યાં જઈશું…?” – અખિલેશે શ્રેયાને પૂછ્યું. “તને ! નજીક રહેલું જે સ્થળ સારું લાગે ત્યાં મને લઈ જા…મને કોઈ પ્રોબ્લમ નથી….!” – શ્રેયા પોતાની સહમતી દર્શાવતા બોલી. ત્યારબાદ અખિલેશ ડ્રાઇવર હનીફને કોલ કરે છે, અને આજુ-બાજુમાં જોવા લાયક સ્થળ વિશે પૂછપરછ કરે છે…હનીફ જણાવે છે કે…
“સાહેબ ! હાલમાં સાંજના પાંચ વાગી ચુક્યા છે….અને તમારે જો સાઇટસીન માટે જવું જ હોય તો, તમારી હોટલથી માત્ર 6 કિ. મી દૂર એક અદભુત અને નયનરમ્ય સ્થળ આવેલ છે જેનું નામ છે…ટાઇગર હિલ.” – હનીફે ફોન પર જણાવ્યું. “ટાઇગર હિલ…એ કેવું નામ??” – અખિલેશે હનીફને આશ્ચર્ય સાથે પૂછ્યું.
“હા ! સાહેબ ! ટાઇગર હિલએ ઊટીનાં મુખ્ય આકર્ષણોમાંથી એક આકર્ષણ છે, જ્યાં લોકો સનરાઈઝ અને સનસેટ જોવા માટે દૂર-દૂરથી આવે છે, ટાઇગર હિલ પરથી સનરાઈઝ અને સનસેટ જોવો એ એક લાહવો છે, જે તમારે ચોક્કસથી માણવો જ જોઈએ…આ ઉપરાંત આ ટાઇગર હિલએ ડોટાબેટા ટેકરીની નીચે જ આવેલ છે, આ ટાઇગર હિલએ એક કુદરતી સૌંદર્યને માણવા માટેનું ઉત્તમ સ્થળ છે, જ્યાં ઊંચા-નીચી ટેકરીઓ આવેલ છે, આ ટેકરીની ઉપરથી આખું ઊટી શહેર જોઈ શકાય છે, આ ઉપરાંત ટાઇગર હિલ પર અલગ – અલગ ગુફાઓ અને તળાવ આવેલ છે, જે ટાઇગર હિલની શોભામાં ચાર ચાંદ લગાડે છે, જેની સાથે ઊટી શહેરની અમુક દંતકથાઓ પણ જોડાયેલ છે, અહીંની અમુક – અમુક દંતકથાઓમાં પણ આ ગુફાઓ અને આ તળાવનો ઉલ્લેખ જોવા મળે છે, આ ઉપરાંત ટાઇગર હિલ પર એક જૂનું કબ્રસ્થાન પણ આવેલું છે,
આ કબ્રસ્તાન અંગ્રેજ લોકોએ બનાવડાવેલ હતું, જેમાં વિવિધ અંગ્રેજ લોકોની કબરો હાલમાં પણ અસ્તિત્વ ધરાવે છે, પરંતુ હાલમાં આ કબ્રસ્તાનની હાલત એકદમ ક્ષીણ થઈ ગયેલ છે, અને નબળા હ્ર્દયવાળા લોકોએ આ કબ્રસ્તાને જવાની વાત તો અલગ છે, પરંતુ તેની નજીક પણ ન જાવું જોઈએ, આ કબ્રસ્તાન એટલું ભયાનક અને ડરામણું છે કે તે જોઈને અથવા ત્યાં ગયાં પછી સારા – સારા લોકોના હાજા ગગડી જાય , અને પરસેવો વળી જાય…….અને શરીરપર રહેલા બધા જ રુવાટા ઉભા થઇ જાય………ટૂંકમાં તમારે પ્રકૃતિની ગોદમાં બેસવાનો અનુભુવ કરવો હોય તો ચોક્કસ જઈ શકાય…!” – હનીફ ટાઇગર હિલનું વર્ણન કરતાં બોલ્યો.
હનીફે કરેલા ટાઇગર હિલના વખાણ સાંભળી, અખિલેશ એટલો પ્રભાવિત થઈ ગયો કે તેણે હાલ જ ટાઇગર હિલ મુલાકાત લેવાનું મન બનાવી લીધું હતું. “ટાઇગર હિલમાં એન્ટ્રી કેટલા વાગ્યા સુધી હોય છે….?” – અખિલેશને ટાઇગર હિલ જવામાં રસ પડતો હોય તેવી રીતે હનીફને પૂછ્યું. “સાહેબ ! તમે લગભગ 5:30 વાગ્યાં સુધીમાં ટાઇગર હિલે પહોંચી જશો, તો પણ તમારી પાસે બે કલાક જેવો સમય રહેશે ટાઇગર હિલની સૌંદર્યને માણવા માટે…જે તમારા માટે પૂરતો સમય છે..!” “ઓકે ! તો એ જ મારા માટે અત્યારે યોગ્ય રહેશે…હે ને…?” – અખિલેશે ખાતરી કરતાં પૂછ્યું.
“હા ! સાહેબ ! એ જ વિકલ્પ હાલની પરિસ્થિતિને ધ્યાનમાં રાખતા તમારા માટે બેસ્ટ રહેશે….તો હું આવું તમને પીક- અપ કરવા માટે….?” – હનીફે પોતાની ફરજ બજાવતા પૂછ્યું. “ના ! હનીફ ! તું આવીશ તો મારે કદાચ થોડું વધારે મોડું થઈ જશે….અને હું ઓલરેડી હોટલની બહાર આવી ગયો છું, માટે તારે અત્યારે હેરાન થવાની જરૂર નથી, હું અહીંથી લોકલ ટેક્ષી દ્વારા ત્યાં જતો રહીશ….આમપણ તે મને માહિતી આપી એ જ મારા માટે પૂરતું છે, અને હું હાલમાં એકલો નથી… માટે હું મારી રીતે જ ટાઇગર હિલ પર ફરી આવું છું.”
ટાઇગર હિલ શબ્દ સાંભળતાની સાથે જ તેની મુલાકાત લેવાનું મન થાય તેવુ નામ છે, અને જો તમારે ઊટી ક્યારેય ફરવા માટે જવાનું થાય તો ટાઇગર હિલની મુલાકાત લેવાનું ચૂકશો નહીં, જો તમે પ્રકૃતિની ગોદમાં ફરતાં હોવ તેવો અનુભવ કરવા માંગતા હો તો આ સ્થળ એટલે કે ટાઇગર હિલની અવશ્ય મુલાકાત કરવી….તેની સુંદરતા જોતા જાણે આપણી લાઈફ ચાર્જ થઈ ગઈ હોય તેવો અનુભવ થશે…!
ત્યારબાદ અખિલેશ અને શ્રેયા ટાઇગર હિલ જવા માટે ત્યાંની લોકલ ટેક્ષી કરે છે, અને ટેક્ષી દ્વારા અખિલેશ અને શ્રેયા ટાઇગર હિલ પર 5:30 કલાકના ટકોરે પહોંચી જાય છે, ટાઇગર હિલની રોમાંચક સફરની શરૂઆત ટાઇગર હિલ પર જતાં રસ્તાની શરૂઆત સાથે જ થઈ જાય છે, ઉંચા-નીચા રસ્તાઓ, બાજુમાં લીલીછમ ટેકરીઓ, વૃક્ષો, વળાંકો વાળા રસ્તાઓ વગેરે ટાઇગર હિલ તરફ જવાની ટ્રીપને વધુ રોમાંચક અને થ્રિલ ભરેલ બનાવે છે.
ટાઇગર હિલ પર પહોંચ્યા બાદ, અખિલેશ આ ટાઇગર હિલમાં પ્રવેશવા માટેની ટીકીટ લઈને પ્રવેશ કરે છે, ટાઇગર હિલ પર પહોંચતાની સાથે જ અખિલેશનું મન ખૂબ જ ખુશ થઈ ગયું, કારણ કે ટાઇગર હિલનો નજારો જ એવો હતો, જ્યારે શ્રેયાને તો હેડએક ક્યાં ગાયબ થઈ ગયું એ ખ્યાલ ના રહ્યો, શ્રેયાએ આખા દિવસ દરમ્યાન જેટલો કંટાળો અનુભવ્યો હતો, તેના કરતાં ચાર ગણો આનંદ અને ઉત્સાહ પોતે અનુભવી રહી હતી, જાણે શ્રેયાના શરીરમાં નવી શક્તિઓનો સંચય થયો હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું.
ટાઇગર હિલ પરથી આખુ ઊટી શહેર જોઈ શકાતું હતું, જે જોતા અખિલેશ અને શ્રેયા ખૂબ જ ખુશ થયા, ઊંચી- ઊંચી લીલીછમ ટેકરીઓ જાણે લીલા રંગની ચાદર ઓઢીને બેસી હોય તેવી મનમોહક લાગી રહી હતી, અને આ ટેકરીઓથી ચારેબાજુ ઘેરાયેલ તળાવ, ટાઇગર હિલની શોભામાં અભિવૃદ્ધિ કરી રહ્યું હતું, ખુલ્લા આકાશમાં મુકતમને વિહાર કરતાં પક્ષીઓ પણ મનને પ્રફુલ્લિત કરી રહ્યાં હતાં, આજુબાજુ માંથી આવતા પક્ષીઓનો કલરવ એટલો મીઠો ભરેલો હતો કે જે સાંભળીને એવું લાગતું હતું કે બસ બધું જ ભૂલીને માત્રને માત્ર આ મીઠાસ ભરેલો સુમધુર અવાજ સાંભળ્યાં જ કરીએ….
હિલ પર આવેલ ગુફાઓ જાણે હજારો રહસ્યો અને કથાઓ પોતાના હૃદયમાં વર્ષોથી દબાવીને બેઠી હોય તેવું લાગતું હતું, ત્યારબાદ ત્યાં આવેલ કબ્રસ્તાન પાસે જવાની માત્ર હિંમત કરવી એ પણ એક સાહસ જ હોય એવું લાગી રહ્યું હતું, કબ્રસ્તાનની હાલત એવી હતી કે માનો કે આપણે કોઈ હોરર મુવી માટેના શૂટિંગના સેટ પર આવી ગયાં હોય એટલું ડરામણું અને ભયાનક લાગી રહ્યું હતું.
ટાઇગર હિલ પર લગભગ અડધી કલાક ફર્યા બાદ શ્રેયા અને અખિલેશ સનસેટ જોવા માટે એક બાંકડા પર બેઠા, અને સનસેટ થાય તેની રાહ જોવા લાગ્યાં.
એવામાં સનસેટનો સમય થઇ ગયો, આ સનસેટ જોઈને મન એટલું પ્રફુલ્લિત થઈ જાય કે તેનું વર્ણન શબ્દોમાં કરવું મુશ્કેલ છે, અખિલેશ અને શ્રેયાએ આ નજારો પોતાની આંખો વડે માણયો, જેવી રીતે નાનું બાળક રમત – રમતમાં ઓઢેલ ચાદર ઉપર-નીચે કરે, તેવી જ રીતે જાણે સૂર્ય નારાયણ વાદળાઓ સાથે નાના બાળકની માફક જાણે સંતાકુકડી રમી રહ્યા હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું. જેવા સૂર્યનારાયણ આથમ્યા એવું તરત જ અંધકારે પોતાનું વર્ચસ્વ જમાવવાનું શરૂ કરી દીધું….જે દર્શાવે છે કે તમે ભલે ગમે તેટલા મહાન કે પ્રભાવશાળી ભલે હોવ, પરંતુ તમારો અસ્ત તો નક્કી જ છે, જે ચોક્કસ સમયે તમારી લાઈફમાં તો આવશે જ તે, માટે પોતાની મહાનતા કે વર્ચસ્વ પર વધારે અભિમાન ના કરવું જોઈએ.
ટાઇગર હિલ પરથી સનસેટ જોયા બાદ અખિલેશ અને શ્રેયા જ્યારે પાછા ફરી રહ્યાં હતાં, ત્યારે આ ટેકરીથી થોડેક જ દુર આવેલ એક બાંકડા પર અખિલેશની નજર પડી, જે બાંકડો ટેકરીની કિનારીથી થોડોક જ દૂર હતો, આ બાંકડો જોઈને અખિલેશનાં પગ એકાએક થંભી ગયાં, આ જોઈ અખિલેશે આ જગ્યા અને આ બાંકડો અગાવ ક્યાંક જોયેલો હોય એવું લાગ્યું પરંતુ ક્યાં….?…..ક્યારે…..? એ કંઈ ખાસ યાદ આવી રહ્યું ન હતું, આ જગ્યા જોઈને અખિલેશને લાગ્યું કે આ જગ્યા સાથે પોતે કોઈ જૂનો સંબધ ધરાવતો હોય.
જ્યારે અખિલેશ પેલા બાંકડા પાસે ઉભો હતો, અને યાદ કરવા માટેના પ્રયત્નો કરી રહ્યો હતો, એ દરમ્યાન શ્રેયામાં પણ અમુક પ્રકારનું પરિવર્તન આવી રહ્યું હતું, તેનો અવાજ ભારે થઈ રહ્યો હતો, તેની નજરોમાં પણ બદલાવ આવી રહ્યો હોય તેવું લાગી રહ્યું હતું, તેનું શરીર ધ્રુજી રહ્યું હતું…..અચાનક અખિલેશનું ધ્યાન શ્રેયા તરફ ગયું, જેવું અખિલેશે શ્રેયા તરફ જોયું, તો શ્રેયા પહેલાની માફક જ નોર્મલ થઈ ગઈ….અખિલેશને લાગ્યુ કે કદાચ અત્યારે મોડું થઈ ગયું એટલે અથવા કબ્રસ્તાન જોઈને શ્રેયા ડરી ગઈ હશે…..આથી અખિલેશ શ્રેયાને લઈને ઝડપથી ટાઇગર હિલની બહાર નીકળી જાય છે….અને રસ્તામાં એક સારી એવી રેસ્ટોરન્ટ આવી, તે રેસ્ટોરન્ટમાં બનેવ સાથે ડિનર કરે છે, અને ફરીપાછા ટેક્ષીમાં બેસી જાય છે, અને ઊટી આવી પહોંચે છે.
ત્યારબાદ બનેવ એકબીજાને ગુડનાઈટ વિશ કરીને છુટા પડે છે, અખિલેશ પોતાની હોટલ તરફ પગલાં ભરવા લાગે છે, જ્યારે શ્રેયાએ પણ પોતાની હોટલ તરફ જતાં રસ્તે પગલાં ભરવાનું શરૂ કર્યું, અને પોત-પોતાની હોટલે પહોંચે છે, જ્યારે આ બાજુ ટેક્ષી ડ્રાઇવર અચરજ ભરેલી નજરોથી અખિલેશ તરફ જોઈ રહ્યો હતો, અખિલેશનું વર્તન ટેક્ષી ડ્રાઈવરને થોડુંક અજુગતું લાગી રહ્યું હતું, અખિલેશ સાથે સાથે હાલમાં કંઈક એવું બની રહ્યું હતું, જે આગળ જતાં અખિલેશને ખુબ જ આઘાત પહોંચાડનું હશે, આવું વિચારતાં- વિચારતાં ડ્રાઇવર પોતાની ટેક્ષીનો વળાંક લે છે, અને ટેક્ષી પોતાનાં ઘર તરફ જતાં રસ્તા પર વાળે છે, અને ટેક્ષી ધૂળની ડમરીઓ ઉડાળતાં – ઉડાળતાં ઝડપ પકડે છે.
અખિલેશ પોતાના રૂમમાં પહોંચીને ફ્રેશ થઈ જાય છે, અને પોતાનું લેપટોપ સ્ટાર્ટ કરીને ઇવેન્ટના આગળનાં શેડ્યુલ પર નજર ફેરવે છે, થોડીવાર લેપટોપમાં વર્ક કર્યા બાદ અખિલેશની આંખો ઘેરાવા લાગી, આથી તેણે સુવા માટે પોતાના શરીરને બેડ પર લંબાવ્યુ, અને આંખો બંધ કરી….જેવી અખિલેશ પોતાની બનેવ આંખો બંધ કરી તો તેની સમક્ષ ફરી એ જ બાંકડો અને એ જ ટાઇગર હિલ વાળો સીન આવીને ઉભો રહ્યો.
શાં માટે અખિલેશનાં પગ પેલા બાંકડા પાસે એકાએક ઉભા રહી ગયાં….? શાં માટે અખિલેશને આ જગ્યા અગાવ પણ ક્યાંક જોઈ હોય એવું લાગી રહ્યું હતું…..? અખિલેશનો ટાઇટર હિલ સાથે શું સબંધ હશે….? બરાબર આ જ સમય દરમ્યાન શ્રેયાના શરીરમાં આવેલા ફેરફાર કે બદલાવ પાછળનું શું કારણ હશે….? શું શ્રેયા પણ ટાઇગર હિલ સાથે કોઈ સંબંધ ધરાવતી હશે….? આવા વગેરે પ્રશ્નો અખિલેશની સામે આવીને ઊભા રહ્યાં જેનો જવાબ અખિલેશ પાસે તો હતો જ નહીં….કદાચ શ્રેયાને પણ આ બાબતે કોઈ ખ્યાલ નહિ હોય…એવું અખિલેશે વિચારી લીધું.
આ બાબતે વિચાર કરતાં કરતાં અખિલેશને ક્યારે ઊંઘ આવી ગઇ એ ખ્યાલ ના રહ્યો, આમપણ અખિલેશ આજે ખૂબ જ થાકેલ હતો, આથી તેને ઊંઘ આવતા વધુ વાર ના લાગી, પથારીમાં પડતાની થોડીક જ મિનિટમાં અખિલેશ ઘસઘસાટ ઊંઘમાં ડૂબી ગયો….પરંતુ આવનાર સમય હજુપણ અખિલેશ માટે ઘણા રહસ્યો લઈને આવવાનો હતો…જે બાબતે અખિલેશ એકદમ અજાણ હતો.
ક્રમશ :
મિત્રો, જો તમે આ નવલકથાનો આગળનો ભાગ વાંચવા માંગતા હોવ, તો નીચે કોમેન્ટ સેક્શનમાં જરૂરથી જણાવજો, જેથી કરીને મને આ નવલકથાનો આગળનો ભાગ અપલોડ કરવા માટે પ્રોત્સાહન મળી રહે…..અને આ નવલકથા માટેના રીવ્યુ પણ તમે જણાવી શકો છો.
લેખક : મકવાણા રાહુલ.એચ
વધુ રસપ્રદ માહિતી અને નવી પોસ્ટ વાંચવા માટે ડાબી તરફ સ્વાઇપ કરો.
આપણી માતૃભાષા 21મી સદીમાં પણ જીવંત રહે અને નવી પેઢીને એનો લાભ મળે એ માટે અમે રોજ નવી સ્ટોરી, રસપ્રદ લેખો, ઉપયોગી માહિતી, લાઈફ ઇઝી ટિપ્સ, નવી નવી વાનગીઓની વણઝાર તમારા ફેસબુકમાં લાવવા કટિબદ્ધ છીએ !
– તમારો જેંતીલાલ
