કુંડળી આમ તો સારી છે. ગુરૂ દેહભૂવનમાં પડ્યો છે. શુક્ર પણ બળવાન થઇને પરાક્રમસ્થાનમાં છે. પણ સપ્તમ સ્થાનમાં મંગળ પડ્યો છે એ મારી દ્રષ્ટિએ અનુચિત્ત છે. છોકરાને મંગળદોષ છે. આપણી અમિષાને ય જો શનિ અથવા મંગળ હોત તો કુંડળી મળી જાત. આમાં આપણે આગળ વધવું એ અમિષાને માટે હાનિકારક છે…જયુભાઇ.!!..છતાંય…”
હસુભાઇ ગોર,છોકરાનાં જન્માક્ષર જયુભાઇના હાથમાં પાછા આપતા વળી બોલ્યા : ‘હું તો ત્યાં સુધી કહું છું કે રાહુ-કેતુ સારા. નડે નહી. પણ ,મંગળ જરાય નહી સારો.!! મંગળવાળા છોકરા સાથે પરણીને તો કેટલીય છોકરીઓ દુ:ખી દુ:ખી થઇ ગઇ છે એ જોયાના દાખલા મારી નજર સામે છે…’ ‘પણ છોકરો દેખાવડો છે. અતિસુંદર છે. આમેય સાત-આઠ હજારનો તો પગાર છે…’ ‘શું કરે છે?’ ‘એક ફેકટરીમાં એન્જિનિયર છે.’
‘એ સાચી વાત પણ ધારો કે ફેકટરી બંધ થઇ જાય તો..’ ‘એવું ન બને. !હજી તો એ ફેકટરીની બીજી બ્રાંચ ખૂલે છે. ફેકટરીનો માલ અહીંથી ફોરેનમાં એક્ષ્પોર્ટ થાય છે…’ ‘ધંધો ઇ ધંધો, જયુભાઇ ! આપણે આપણી દીકરીને ખાડામાં ન નાખી દેવાય. ફેકટરી ઇ ફેકટરી ! સરકારી નોકરી તો નહી ને ? ભલે હું તો કહું છું કે, બે હજારનો પગાર ઓછો હોય પણ નોકરી ઇ નોકરી ! પગાર માંથી તો નથી જવાનાને?’ ‘હા ઇ સાચું…’
‘તો પછી આને જવા દો ! અમથુંય મારૂં મન માનતું નથી. તમને મારી ઉપર તો વિશ્વાસ છે ને ?’ ‘અરે, ગળા સુધી…’ ‘તો બસ, આપણી દીકરીના નસીબ ક્યાં ખૂટી ગયા છે. કાલ સવારે બીજું મળી રહેશે…’ -અને જયુભાઇ ગયા. અમિષા રાહ જોઇને બેઠી હતી પરંતુ પપ્પાનાં નિર્ણયથી તેને પોતાનો હૈયાનો નિર્ણય પણ ફેરવી નાખવો પડ્યો. નહિંતર અમીત તો છેક હૈયાનાં તળ સુધી ઊંડે ઉતરી ગયો હતો.
એના ઝૂલફાદાર વાંકડિયા વાળ, બદામી આંખો, આછી આછી દાઢી અને ઓફિસર જેવું વ્યકિતત્વ ! પોતાને એક જ નજરમાં ગમી ગયો હતો છતાં, હૈયા ઉપર પથ્થર મૂકીને એને ના કહી દેવાની હતી. કારણ કે, પપ્પાના કહેવા પ્રમાણે જન્માક્ષર મળતા નહોતા. પણ પપ્પાએ આશ્વાસન આપતાં કહ્યું હતું કે, ‘બેટા, તું ચિંતા ન કરતી. કાલ સવારે એનાથીય વધુ સારૂં માગું આવશે…’ અને વાત સાચી પડી. ગયા ડીસેમ્બરમાં ફઇબાની દીકરી પૂજાના લગ્નપ્રસંગે ગયેલા ત્યારે જાનમાં આવેલા એક છોકરાની મમ્મીની નજરમાં અમિષા ચડી ગયેલી. શોધખોળ કરતા કરતા એ આવી પહોંચ્યા.
અમિષા અને કેતુરની મુલાકાત ગોઠવાઇ. છોકરો એક સરકારી કચેરીમાં સુપરવાઇઝર તરીકે નોકરી કરતો હતો. સાડા પાંચ જેવું મળતું હતું પણ જયુભાઇ જાણી લીધું હતું કે એના સિવાય પણ છોકરાને સાઇડ ઇન્કમ રહેતી હતી ! કારણકે મા-દીકરો બંન્ને પોતાની મારૂતીકાર લઇને અમિષાને જોવા આવ્યા હતાં.
અમિષા અને કેતુરે એકબીજાને જોઇ લીધા. નિર્ણય, વડીલો ઉપર છોડવાનો હતો. ‘બોલો, આપનો શું વિચાર છે?’ છોકરાની મમ્મીએ જયુભાઇ અને શારદાબહેનને પૂછ્યું. ‘છોકરા-છોકરીને એકબીજાને પસંદ હોય તો અમનેં ક્યાં વાંધો છે ?’ ‘તમે પૂછી જુઓને, અમને તો બધું પસંદ જ છે…’ છોકરાની મમ્મીએ ખડખડાટ હસતા કહી દીધું.
શારદાબહેને અમિષાને એકકોર બોલાવીને પૂછી લીધું હતું. જો કે અમિષાએ ‘ઠીક છે..ગમે છે..’ કહી મૂક સંમતિ આપી દીધી હતી. શારદાબહેને એ વાત છાની રીતે જયુભાઇને પહોંચાડી દીધી હતી. છોકરાના મમ્મીનાં તરતોતરતનાં નિર્ણયથી જયુભાઇ થોડા મુંઝાઇ તો ગયા પણ એણે તોડ કાઢતા કહ્યું : ‘પણ અમે જરા ઘર-બર જોવા માટે આવીએ તો?’
‘અરે, આવો આવો ખુશીથી આવો. ક્યારે આવો છો, બોલો.’ ‘બે-ત્રણ દિવસ પછી આવી જઇશું.’ ‘આજે ગુરૂવાર છે. કાલે મારે એક પ્રસંગમાં જવાનું છે. તમે શનિવાર અથવા રવિવાર આવી જ જાવ…’ કહી, એણે કેતુરને સરનામું અને ફોન નંબર આપી દેવા જણાવ્યું. કેતુરેને સરનામું અને ફોન નંબર આપતા જણાવ્યું : ‘તમે ફોન કરીને આવજો…’
‘હા..અમે રવિવારે આવીશું. પણ તમે એક કામ કરોને, આવતીકાલે તમારા જન્માક્ષર મોકલી શકો?’ ‘ઓહ યસ…કાલે મોકલી આપીએ…’ ‘તો અમે જરા મેળવી લેશું. આતો જરા..’ ‘કોઇ વાંધો નહી વડીલ ! જન્માક્ષર તૈયાર છે. આજે જ આંગડીયામાં મોકલી આપીશું. કાલે મળી જશે…’ કહી મા-દીકરો ગયા. શુક્રવારે સવારે આંગડીયામાં જન્માક્ષર જોઇને હસુગોર અડધા ઊભા થઇ ગયા : ભારે કરી, જયુભાઇ…’ ‘કા, કેમ છે?’
‘બધું સારૂં છે. સૂર્ય ઉચ્ચનો છે પણ રાહુથી દ્રષ્ટ છે એટલે સરકારી નોકરી માંથી સસ્પેન્ડ થવાનાં સોએ સો ટકા ચાન્સીસ છે. હું તો ત્યાં સુધી કહું છું કે, ડીસમીસ પણ થાય..’ ‘ઓહ, તો હવે..’ ‘આપણી દીકરીને કૂવામાં ન નખાય…’ ‘પણ અમને બધાને ગમ્યું છે આમપણ સારૂં છે. નણંદ,દીયર કોઇ છે નહી. છોકરો એકલો છે. એ અને એની મમ્મી… અમે છાની રીતે તપાસ કરાવી હતી ઘરનાં ઘર છે…’ ‘એ બધી વાત સાચી પણ આ ભગો છે એનું શું કરવું ?’ ‘કાંઇ થાય નહી.’
‘ના’ ‘તો?’ ‘જવા દો –બીજું આનાથી સારૂં મળી રહેશે..’ -કેતુર પણ હાથથી ગયો.. મહીના દોઢ મહીના પછી છેક મુંબઇથી માગુ આવ્યું. છોકરો એક જાણીતા પ્રતિષ્ઠિત સાપ્તાહિકમાં હતો. પત્રકાર હતો અને ઉગતી પત્રકાર પેઢીમાં તેનું નામ હતું. છોકરાએ પોતાનો ફોટોગ્રાફસ, જરૂરી વિગતો અને જન્માક્ષર પણ મોકલ્યા હતા.
જયુભાઇના બનેવી દ્રારા આ પ્રોસિઝર થઇ હતી. તે દિવસે સાંજે, જયુભાઇ જન્માક્ષર લઇને હસુભાઇ પાસે બતાવવા લઇ જતા હતા ત્યાં શારદાબહેને કહ્યું : ‘જન્માક્ષર જો નો મળે એવું હોય તો કાંઇક જપ-તપ-વિધિ કરવાની થતી હોય તો કરાવી નાખજો, હવે તો આપણી દીકરી ચેરાઇ ગઇ છે…’ ‘હા…હા…હું પૂછી લઇશ…’ કહી જયુભાઇ ગયા. હસુભાઇએ જન્માક્ષર જોયા ગણતરીઓ મૂકી અને વેઢા ગણ્યા. પળ-બે પળ, પાંચ પળ કુંડળી સામે જોઇ રહ્યા અને લમણે હાથ મૂક્યો. જયુભાઇ ધીરજ ન ધરી શક્યા અને બોલી ઉઠ્યા : ‘કેમ લાગે છે?’
‘કાળસર્પ દોષ છે. પિતૃદોષ પણ છે. પરાક્ર્મ સ્થાનમાં શુક્ર સાથે કેતુ પડ્યો છે ને બુધ સાથે રાહુ પડ્યો છે. કેતુ જેની સાથે હોય એવા કામમાં સાથ આપે. તમે જાણો છો કે શુક્ર વાણી વિલાસ, વૈભવ અને પૌરૂષત્વકારક ગ્રહ છે. પણ કેતુ સાથે છે. છોકરો, આડી લાઇનનો હોય.’ ‘ઓહ..’ ‘હજી આગળ કહું છું તમને.’ ‘કહો..’
‘બુધ અભિવ્યકિતનોકારક છે પણ સાથે રાહુ છે. રાહુ તૂંડ મિજાજી છે. છોકરો પત્રકાર છે. પત્રકારનો સાચો ધર્મ છે, શાસકોની નબળાઇ પ્રત્યે લાલબત્તી ધરવી, !!વહીવટકર્તાઓના વહીવટમાં જે કચાશ છે તેને લોકો આગળ પેશ કરવી અને જે કંઇ ઘટના ઘટતી હોય એનું સત્ય બયાન રજુ કરવું ! પણ આ જાતકની કુંડળીમાં બુધ સાથે રાહુ પડ્યો છે એ કૈક નવીન કરાવી નાખે. કૈક એવા અણધાર્યા નિવેદન કરાવે જેને લીધે પાછળથી કેટલાંય દૂરગામી નેગેટીવ પરિણામો આવે અને આમેય કુંડળીમાં કાળસર્પ દોષ છે એટલે આર્થિક રીતે એ કયારેય ઊંચો ન આવે. આપણે આપણી દીકરીને હાથે કરીને શું કામ દુ:ખી કરવી જોઇએ.’
જયુભાઇ નિરાશ થઇ ઘરે આવ્યા ત્યારે શારદાબેન ઘરે નહોતા. અમિષા બારણું બંધ કરીને છોકરાનો ફોટો ચોરીછૂપીથી જોઇ રહી હતી. છોકરો ભલે પત્રકાર હતો. સિધ્ધાંતવાદી હશે એમ અમિષાએ ધાર્યુ હતું પણ અની નિર્દોષ આંખો જોતાં એમ પણ લાગ્યું કે એ પોતાની જરૂર સાચવી શકશે. એવી શ્રધ્ધા હતી. પણ જયુભાઇએ ઘરે વાત કરી કે, છોકરો આઉટ લાઇનનો છે. ત્યારે તેને જયુભાઇ ઉપર તો ઠીક પણ હસુભાઇ ગોર ઉપર તો પૂરે પૂરી રીસ ચડી ગઇ હતી. તેને થયું કે પોતાની જીંદગીનો નિર્ણય કરનાર પોતે નથી, મમ્મી-પપ્પા પણ નથી પણ હસુભાઇ છે. અને હવે એ હસુભાઇનાં નિર્ણય ઉપર પોતાની જીંદગી મઝધાર ખાતી હતી.
દિવસો પ્રવાહી બની પસાર થતાં રહ્યાં. બે અઢી વરસ નીકળી ગયા. ત્રીસીને આંગણે પહોંચેલી અમિષાના ચહેરા ઉપર ઉતરતી જતી યુવાનીએ થોડી ઝાંખપ લાવી દીધી હતી. એ સમય દરમિયાન બીજા ત્રણચાર છોકરા જોવા આવી ગયા હતા. પણ આ બધાની સરખામણી સૌથી પહેલાં આવેલા છોકરા અમિત સાથે થઇ જતી હતી. છેલ્લે, જે ,બે-ત્રણ છોકરા જોવા આવ્યા હતા એ તો પોતાને જ નહોતા ગમ્યા એટલે એના જન્માક્ષર હસુભાઇ પાસે બતાવવા જવાની પોતે જ, પપ્પાને ના પાડી દીધી હતી.
દિવસો બોઝલ બની પસાર થતા હતા.જિંદગી નો કોઈ નિવેડો આવતો ન હતો.પોતે તો પોતાની લાગણી અભિવ્યક્ત નહોતી કરી શકતી,અને મા બાપ હસુભાઈ ગોર જે નિર્ણય લે એની ઉપર જ આધારિત હતા.પોતાને એમ થતું હતું કે શું હસુભાઈ ના હાથ માં પોતાની જિંદગી ની દોર છે…??
અને મમ્મી પપ્પા પણ આટલો બધો આંધળો વિશ્વાસ હસુભાઈ ઉપર શુ રાખે છે?…તેને હસુભાઈ ઉપર પારાવાર ગુસ્સો આવતો હતો..પણ શું કરે પોતે?? શુ કરી પણ શકે?…તેને અત્યારે થયું કે એક ભાઈ હોત તો કેવું સારું હોત?? કમ સે કમ પોતાની દિલ ની વાત ભાઈ આગળ રજૂ તો કરી શકેત!!પોતાની આ પીડા ભાઈ ચોક્કસ પોતાની આંખ માંથી વાંચી શક્યો હોત!!!! તેની આંખોમાં થી આંસુ સરી પડતાં!!!! એવામાં, ચોમાસું આવ્યું. વરસાદ ધોધમાર તૂટી પડ્યો. હમણાં અમિષા ભરતગૂંથણનાં ડીપ્લોમાં કોર્સમાં જોડાઇ હતી.
એકદિવસ સાંજે, કલાસ માંથી છૂટી નવરંગપુરા બસસ્ટોપ પર ઊભી હતી. વરસાદ ધોધમાર ચાલુ હતો એ બસની રાહ જોઇ રહી હતી કે એક કાર તેની પાસે આવીને અટકી ગઇ ! કાચ નીચે ઊતર્યા ને બારણું ખૂલ્યું. તેણે જોયું તો એ અમિત હતો. અમિતે હસીને કહ્યું : ‘ચાલો, ઘેર મૂકી જાઉ. એ બાજુ જ જાઉં છું…’ એ અવશપણે ખેંચાઇને આગળની સીટ ઉપર જ બેસી ગઇ..કાર ચાલુ થઇ. કેસેટ પ્લેયર ઉપર કોઇ વરસાદી ગીત વાગતું હતું. કાર ધીરે ધીરે જઇ રહી હતી !
‘શું કરો છો?’ અમિતે હસીને કહ્યું.’ ‘બસ, એમજ !’ તે માંડ બોલી શકી: ‘ભરતગૂંથણ ડીપ્લોમાં કરૂં છું…’ ‘લગ્ન નથી કર્યા?’ ‘ના…’ ‘તો પછી?’ ‘બે ચાર માગા આવ્યા. જન્માક્ષર ન મળ્યા?’ ‘તમે જ્યોતિષમા માનો છો?’ ‘ના. મમ્મી પપ્પા…’ ‘તમને હું પસંદ હતો ને ?’ અમિષાએ નજર નીચે ઢાળી દીધી : ‘હા..’
‘તો પછી શું કામ ના પાડી એ કહેશો?’ ‘જન્માક્ષર…’ ‘જન્માક્ષરને મૂકો એક તરફ ! ખરેખર તો મનનાં મેળ થવા જરૂરી છે. જન્માક્ષર મળે પણ મન ન મળે એ શું કામનું? ગ્રહે ગ્રહને મેળવવા કરતા તમારા વડીલોએ આપણા એકબીજાનાં હ્રદય-હ્રદયને મેળવી જોયું હોત તો આપણે આંગણે એકાદ ફૂલડું પણ ખીલી ગયું હોત…’
અમિતે કહી દીધું : ‘મને ખબર હતી કે હું તમોને પસંદ હતો. તમે પણ મને એટલા જ પસંદ..’ કહી અટક્યો અને પછી કહી નાખ્યું : ‘હજીય તમારી ઇચ્છા હોય તો તૈયાર જ છું…ચાલો, ગાડી તમારા ઘરે લઇ લઉં…’ અમિષા ઘડીભર કશું બોલી ન શકી અને પછી કહી નાંખ્યું : ‘ગાડી ક્યાંય લેવી નથી સીધા કોર્ટે જ લઇ લ્યો. હું આ પહેર્યે કપડે તમારી સાથે આવવા તૈયાર છું…’ અમિત હસી પડ્યો ગાડીને ટર્ન આપ્યો. ગાડી ઘર તરફ જવાને બદલે કોર્ટ તરફ દોડવા લાગી…!!!
લેખક : યોગેશ પંડ્યા
આપણી માતૃભાષા 21મી સદીમાં પણ જીવંત રહે અને નવી પેઢીને એનો લાભ મળે એ માટે અમે રોજ નવી સ્ટોરી, રસપ્રદ લેખો, ઉપયોગી માહિતી, લાઈફ ઇઝી ટિપ્સ, નવી નવી વાનગીઓની વણઝાર તમારા ફેસબુકમાં લાવવા કટિબદ્ધ છીએ !
– તમારો જેંતીલાલ
