મેહ વરસે તો તન ભીંજાય,..પણ નેહ વરસે તો?… થોડા સમયનો સાથ એ જીવનભરનો સાથ...
જમ્મુ-કાશ્મિર ! ધરતી પરનું સ્વર્ગ !
હું અનુજા ત્રિવેદી ગઇસાલ પાછોતરા ચોમાસે, દીવાળીની રજાઓમાં હું, મમ્મી અને પપ્પા ત્રણેય એક સાથે વૈષ્ણોદેવીની યાત્રાએ નીકળ્યા જમ્મુ...
સુખ દુ:ખ બાંટીને સાથે જીવવાનો આનંદ – પતિ અને પત્નીના સંબંધોમાં વિશ્વાસ અને થોડી...
ઓગસ્ટની એક સાંજે વરસાદ તો ધોધમાર વરસીને અટકી ગયો હતો પણ હજીય ઝરમર ચાલુ હતી. રસ્તા પર પાણી ફરી વળ્યા હતા. વાતાવરણમાં ખૂશ્બુ હતી....
તપાસ – એક મહિલા શિક્ષકને થઇ હતી પરેશાની, ફરિયાદના બદલામાં થયું તેની સાથે આવું...
કાદંબરી વિદ્યાર્થીઓને ભણાવવામાં મશગૂલ હતી કે બારણે કોઇ આવીને ઊભું રહ્યું. આ વાતથી બેખબર કાદંબરી ચોકસ્ટિક અને ડસ્ટર લઇને હજી બ્લેકબોર્ડ સામે જ ઊભીઊભી...
લોહીનું ટીપું – યોગેશ પંડ્યાની પિતા પુત્રની ખૂબ સમજવા જેવી વાર્તા…
લોહી નું ટીપુ
જાનગઢ બાઉન્ડ્રી પસાર થઇ ગયા પછી વિક્રમે કાર ઉભી રાખી.
બારીના કાચ નીચે ઉતર્યા. પાછલી સીટમાં બેઠેલા જીલુભાએ ચશ્મા ઠીકઠાક કરી બારીના કાચની...
એકરાર એક પ્યારનો… – આખરે કોલેજના ત્રણ વર્ષ પુરા થયા અને તેનાથી જુદા થવાનો...
પાંચને પચાસ મિનિટ બેલ પડ્યો. પેપર છૂટવાને હવે માત્ર દસ મિનિટની વાર છે... છેલ્લા વરસનું છેલ્લુ પેપર! કુમારે સપ્લીમેન્ટરીને દોરી બાંધતા વિચાર્યુ, આંખની પલકો...
પથ્થરમાં પ્રગટ્યા પ્રાણ… – પરિવારે નવી આવનાર વહુથી છુપાવી હતી એક વાત, એકદિવસ અચાનક…
ડોકટર ત્રિવેદી સાહેબે આશુતોષને સંપૂર્ણત: ચેક કરી લીધા પછી ખુરશીમાં બેસતા સ્ટેથોસ્કોપને આંગળીઓ વડે રમાડતા વિજયા અને મહાસુખને કહ્યુ કે “આ રોગને ઓટિઝમ પ્લસ...
ડાઘ – ભગવા કપડાને તેણે લગાવ્યો હતો એક ડાઘ, લાગણીસભર અંત વાળી વાર્તા…
રાતનો ત્રીજો પ્રહર પૂરો થવાની તૈયારી હતી. અષાઢી મેઘરવો જામ્યો હતો. વરસાદ ક્યારે ખાબકશે એનું કાંઇજ નક્કી નહોતું. કાળીડિબાંગ રીંછડીઓ આભમાં આમથી તેમ દોટું...
જિંદગી કે સફર મેં… – એક જ ટ્રેનમાં મળ્યા બે સમદુખીયા, લાગણીસભર વાર્તા અંત...
ગાર્ડે લીલીઝંડી બતાવી અને ટ્રેને બીજી વ્હીસલ મારી. એ ભેળા જ ગાર્ડે વોકી ટોકી ઉપર O.K કહ્યુને ડ્રાઇવરે ટ્રેન સ્ટાર્ટ કરી. હળવે હળવે પ્લેટફોર્મ...
‘ઓઢણી ઓઢું કે મલીર ?’ – દિકરાના લગ્ન પછી બન્યું ના બનવાનું, શું થશે...
‘ ઓઢણી ઓઢું કે મલીર ?’
રામગઢ અને શ્યામગઢનાં સીમાડા ઉપર રામભાઇની વાડી આવેલી છે. રામભાઇ રામગઢનાં મોભદાર ખેડૂત છે. ઘરે સાત-સાત તો ભેંસુ દુઝણી...
સંબંધને કોઇ નામ નથી હોતું, લાગણીનું ગામ નથી હોતું… લાગણીસભર વાર્તા અંત ચુકતા નહિ…
મનોહરે આખા ગામને ઘરે ઘરે દીવાળીનાં ‘રામ-રામ’ કરીને પછી કપુરચંદ શેઠની હવેલી એ જવા વિચાર્યુ. ભલે એણે ગામ છોડી દીધું. એને આઠ આઠ વરસનાં...
