“ઉમા, આમ કયાં સુધી મારી પાછળ હેરાન થઈશ.?”
“નાથ, સ્વામિ ને ભગવાન મારા, તમારી જોડે સાત ફેરા લઈ ને તમારી જોડે જોડાઈ છું, હવે તો આ જન્મ શું આવતાં દરેક જન્મો માં તમારી જ અર્ધાંગિની રહીશ.”
હાંફળો ફાંફળો થતો નિશ્ચય નવ્યા ને ચારેકોર શોધી રહ્યો હતો, નવ્યા ઘર માં નહોતી, નવ્યા નો ફોન પણ ઓફ આવતો હતો, છેક ફ્લૅટ ની બહાર અગાશી માં બધે જ નવ્યા ને શોધી રહ્યો હતો. કોઈ અમંગળ ઘટના ના એંધાણ નિશ્ચય ની છાતી ને ભાર આપી રહ્યા હતા, નવ્યા ની હોસ્પિટલ માં પણ ફોન કરી જોયો, નવ્યા ત્યાં પણ નહોતી, નવ્યા ને શોધવા એ રસ્તા પર છેક દૂર જઈ આવ્યો, નવ્યા ત્યાં પણ નહોતી.
એમબીબીએસ ના પ્રથમ વર્ષ માં અભ્યાસ કરી રહેલો નિશ્ચય અભ્યાસ ની વચ્ચે વચ્ચે નવ્યા ને નીરખી લેતો ને મન માં ને મન માં ખુશ થતો. કોલેજ કેન્ટીન માં પણ દૂર થી નવ્યા દેખાય એ રીતે બેસતો. એવું નહોતું કે નવ્યા ક્લાસની સૌથી સુંદર છોકરી હતી, ક્લાસ માં નવ્યા કરતાં પણ રૂપ માં આંબી જાય એવી છોકરીઓ હતી પણ નિશ્ચય નું મન અને હ્રદય નવ્યા ની શાલીનતા અને સહજતા પર મોહી પડ્યું હતું, પ્રેમ એ રૂપ માટે નો નહીં પણ હ્રદય થી હ્રદય નો હતો, ખરા હ્રદયે નિશ્ચય નવ્યા સાથે જિંદગી વિતાવવાનો નિશ્ચય કરી ચૂક્યો હતો પણ નવ્યા ને તો આ વાત ની બિલકૂલ ખબર જ નહોતી, ક્યરેક એ ત્રાંસી નજરે નિશ્ચય ને નીરખી લેતી. એક દિવસ લાઇબ્રેરિ માં નિશ્ચય રોંજિંદા ક્રમ મુજબ પોતાના મિત્રો સાથે વાંચી રહ્યો હતો અને અહી પણ એ એવી જગ્યા એ ગોઠવાયો હતો કે લાઇબ્રેરિ માં નવ્યા ને નીરખી શકે.
ત્યાં જ ત્રાંસી નજર કરી ને જોઈ રહેલી નવ્યા જાણે અકળાઇ ઉઠી. નવ્યા વાંચતાં વાંચતાં ઊભી થઈ ગઈ ને તીવ્રગતિ એ નિશ્ચય તરફ આવી રહી હતી. એ જોતાં જ નિશ્ચય ના બધા મિત્રો તો જાણે ગભરાઈ જ ગયા અને વાંચવાનો ડોળ કરતાં હોય એમ પુસ્તક માં માથું નમાવી દીધું. નિશ્ચય ના મન માં થોડો ડર હતો, કેમ કે નવ્યા કોઈ સવાલ કરશે તો એની પાસે જવાબ નહોતો. જેમ જેમ નવ્યા નજીક આવતી હતી એમ એમ નિશ્ચય ના હ્રદય ની ગતિ તેજ થતી હતી. “ ઓય, કેમ મને તું રોજ રોજ જો જો કરે છે?” નવ્યા નો સ્વર ગુસ્સાભર્યો હતો. “ તને કેવી રીતે ખબર કે હું તને જ જો જો કરું છું.? નિશ્ચય એ પોતાના ડર ને છુપાવી ને નવ્યા ના પ્રશ્નનો પડકાર ઝીલ્યો. “ કેમ કે વચ્ચે વચ્ચે મે પણ ત્રાંસી નજરે જોયું કે તું મને નીરખે છે.” નવ્યા ની જીભ થોથવાઈ રહી હતી.
ને આમ જ લખાયું નિશ્ચય અને નવ્યા ની લવ સ્ટોરી નું પહેલું પ્રકરણ. પછી તો પૂછવું જ શું? દૂર બેસતા નિશ્ચય અને નવ્યા ક્લાસ માં પણ જોડે બેસવા લાગ્યા. કેન્ટીન માં પણ જોડે હતા અને લાઇબ્રેરિ માં પણ સાથે જ વાંચતાં. પોતાની પ્રેમિકા નું નિશ્ચય ખૂબ જ ધ્યાન રાખતો. નિશ્ચય અને નવ્યા ની જોડી ક્લાસ માં સારસ બેલડી ના નામે પ્રખ્યાત થઈ ગઈ. નિશ્ચય ના મિત્રો પણ નવ્યા ને “ભાભી” કહી સંબોધતા ને નવ્યા લજ્જા થી નમી પડતી. રેત ની માફક સરી પડતાં સમય ની સાથે સાથે નવ્યા અને નિશ્ચય નો પ્રેમ પણ પ્રગાઢ બનતો જતો હતો. “નવ્યા તું મારી સાથે આમ ક્યાં સુધી રહીશ.?” નવ્યા ના વાળ માં હાથ ફેરવતાં ફેરવતાં નિશ્ચય ના શબ્દો માં પ્રેમ ટપકતો હતો. “હવે તો આ જન્મ શું ! આવતાં દરેક જન્મો માં તમારી જ સાથે રહીશ નિશ્ચય! આઇ લવ યૂ નિશ્ચય !” નિશ્ચય ને ભેટેલી નવ્યા એ બંધ આંખો એ જ જવાબ આપી દીધો. “આઇ લવ યૂ ટૂ નવ્યા, વિલ યૂ મેરી મી?” નિશ્ચય એ નવ્યા નું કપાળ ચૂમી ને નવ્યા ની આંખો માં જવાબ ની પ્રતિક્ષા સાથે જોયું.
બંને નો એમબીબીએસ નો અભ્યાસક્રમ પૂર્ણ થઈ ગયો હતો, શહેર માં જ બંને ને અલગ અલગ હોસ્પિટલ માં નોકરી મળી ગઈ, બંને પોતાના નવા લીધેલા મકાન ને ઘર માં રૂપાંતરિત કરવા માં લાગી ગયા. અત્યાર સુધી માં હોસ્ટેલ લાઇફ જીવી રહેલા નિશ્ચય અને નવ્યા માટે આ નવોસવો જ અનુભવ હતો. નિશ્ચય ના માથે ઘર ના મોભી તરીકે ની એક મોટી જવાબદારી આવી હતી અને એ આ જવાબદારી ને સારી રીતે નિભાવી રહ્યો હતો. નિશ્ચય અને નવ્યા સાંજે ઘરે સાથે આવતાં. નવ્યા ને રસોઈ બનાવતાં નહોતું આવડતું. આવતાં જ નવ્યા ને એ રસોઈ માં મદદે લાગી જતો, પ્રેમ થી નવ્યા ને પોતાના હાથે ખવડાવતો. બંને સાથે જોબ પર જતાં. એક રોજ બરોજ ના જીવન માં બંને ઘડાઈ ગયા હતા. નવ્યા નો ઉછેર ખૂબ જ શ્રીમંત પરિવાર માં થયો હતો અને એ પણ પોતાના આ નવા ઘર માં થોડીક સુખ સુવિધા ને અભાવ ને અનુકૂળ થવા પ્રયત્ન કરી રહી હતી. સ્વાભાવિક છે કે હવે નિશ્ચય પાસે સમય નહોતો નવ્યા ને સતત મેસેજ કરવાનો કે કોલ કરવાનો પણ નવ્યા હજુય એ જ પ્રેમ ને ઝંખતી હતી. નવ્યા ને એવું લાગતું કે નિશ્ચય ના પ્રેમ માં પહેલા જેવી ઉષ્મા નથી રહી, હજુય નવ્યા ને પ્રેમી પ્રેમિકા ના જીવન માંથી પતિ પત્ની ના જીવન માં નહોતું આવવું. નિશ્ચય નવ્યા ને બધી જ સુખ સુવિધા આપી શકે એ પ્રયત્નો માં મશગુલ હતો, એવું નહોતું કે નિશ્ચય પ્રેમ ઓછો કરવા લાગ્યો હતો, પણ તોય નવ્યા ને હવે કઈક ખૂટતું હોવાનો સતત ભાસ થતો.
જોબ પરથી વહેલી આવેલી નવ્યા નિશ્ચય ની બાલ્કની ના રાહ જોઈ રહી હતી. નિશ્ચય એ આવતાં આવતાં જ નવ્યા ને બસ એમ જ પૂછી લીધું કે રસોઈ બનાવી લીધી ? “તમને ખબર છે કે મને રસોઈ બનાવતાં નથી આવડતું, તો શું કામ પૂછો છો ?” નવ્યા ને ગુસ્સો આવી ગયો કદાચ આ ગુસ્સા પાછળ બીજી ઘણી વાતો હતી. “આટલા દિવસ થી તને મદદ કરું છું તો મને એમ કે તને આવડી ગયું હશે.?” નિશ્ચય એ પણ ગુસ્સા માં જ જવાબ આપી દીધો. “હું મારૂ ઘર છોડી ને તમારું બસ આ સાંભળવા નથી આવી ?” નવ્યા હવે રાતીચોળ થઈ રહી હતી.
“નવ્યા ! નવ્યા !” બૂમો પાડતો નિશ્ચય ક્યારેક ઘરમાં આવતો તો ક્યારેક બહાર જતો, બહાર ગયા પછી નવ્યા ઘરે આવી ગઈ હશે એ આશે એ દોડતો ઘરે આવતો અને નવ્યા ત્યાં પણ નહોતી, એક ખૂણા માં બેસી હાથ માં નવ્યા નો દુપટ્ટા ને ગાલે રાખી ને રડવા લાગ્યો, પોતે નવ્યા પર ગુસ્સે થવા બદલ પોતાની જાત ને કોશી રહ્યો રહ્યો હતો, મન માં આત્મહત્યા ના વિચારો સુદ્ધાં આવી ગયાં. વરસતી આંખો એ નવ્યા ની નજર બસ સ્ટેન્ડ ના એક ખૂણા માં વૃદ્ધદંપતી પર પડી, વૃદ્ધ દાદા બીમાર હતા, પોતે ડોક્ટર હતી એટ્લે પામી ગઈ કે દાદા પેરાલિસિસ નો ભોગ બન્યા હતા, અડધું અંગ કામ નહોતું કરતું. છતાંય જોડે રહેલી વૃદ્ધા પોતાના હાથે એ વૃદ્ધ દાદા ને ખવડાવી રહી હતી, થોડાક કોથળા પાથરી ને બનાવેલો બસ સ્ટેન્ડ નો એ ખૂણો એમનું ઘર હતું, “ ઉમા, આમ કયાં સુધી મારી પાછળ હેરાન થઈશ.?” વૃદ્ધ દાદા પોતાની કૃશકાય કાયા સમક્ષ દયાભારી નજરે જોઈ રહ્યા હતા.
“નાથ, સ્વામિ ને ભગવાન મારા, તમારી જોડે સાત ફેરા લઈ ને તમારી જોડે જોડાઈ છું, હવે તો આ જન્મ શું આવતાં દરેક જન્મો માં તમારી જ અર્ધાંગિની રહીશ.” આવી પરિસ્થિતી માં પણ વૃદ્ધ બા ના શબ્દો માં હજુય પ્રેમ અકબંધ હતો. આવા વિષમ સંજોગો માં પણ આ યુગલ સાથે હતું.
આ બધુ નિહાળી રહેલી નવ્યા ને આંખો માં પાણી હવે પૂર ની માફક વહી રહ્યું હતું, પોતે કશુક ખોટું કર્યું છે એ વાત નવ્યા ના આત્મા ને ઢંઢોળી રહી હતી, નવ્યા ને પણ નિશ્ચય ને કહેલાં પોતાના આ શબ્દો યાદ આવી ગયાં, સાથે સાથે શરૂ થયેલી પોતાની પ્રેમ કહાની ની એક એક ઘટના આંખ સમક્ષ તરવરી રહી હતી.
કેવી રીતે પોતાની પહેલી મુલાકાત માં જ બંને રાધા કૃષ્ણ ના મંદિર માં દર્શન કરી ને હાથ માં હાથ લઈ સાત ફેરા ફરી રહેલો નિશ્ચય, રોજ પોતાને હોસ્ટેલ લેવા આવતો નિશ્ચય અને એની આંખો માં વરસતો પ્રેમ. પોતાને પણ આ જ રીતે પોતાના હાથે ખવડાવતો નિશ્ચય, પોતાના ઉપવાસ સાથે જ ઉપવાસ કરતો નિશ્ચય. પોતાની થોડી પણ નરમ તબિયત માં હાથ પકડી ને બેસી રહેતો અને છેલ્લે સાત ફેરા માં હાથ માં હાથ લઈ આગળ ફરી રહેલો નિશ્ચય.
*******************************
બીજા દિવસે બસ સ્ટેન્ડ માં એક કાર આવી ને ઊભી રહી ને વૃદ્ધ દંપતી ની પ્રેમ ની સારસ બેલડી ને બીજી એક સારસ બેલડી પોતાના ઘરે લઈ ગઈ.
લેખક : ડૉ. નિલેષ ઠાકોર “નીલ”
આપના અભિપ્રાય અમને જરૂર જણાવજો.